HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                    

et scheppingwerk van God
Dag 6

    De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

Nieuwsbericht van holyhome.nl 

De Zesde Scheppingsdag
 
God schiep de mens naar zijn beeld, naar het beeld van God schiep Hij hen. Manlijk en vrouwelijk schiep Hij hen.

Als we onze bijbel openslaan dan kunnen we in Genesis het verslag lezen van de scheppingsweek. 

Dat God het licht maakte, verder het uitspansel – wat God hemel noemt – en toen de zeeën, meren en rivieren, zodat een droge aarde tevoorschijn kwam, waarop Hij jong groen, gewas en vruchtbomen liet groeien. 

En dat Hij zei dat de zon, de maan en de sterren aan het uitspansel zullen staan. Hij vervolgens de dieren die in het water leven schiep en de vogels. 

Daarna de dieren op het land. En tenslotte onze voorouders Adam en Eva.

De mens kan zichzelf opofferen voor zijn naaste, maar hij kan ook een beul worden voor zijn medemens. Vandaar dat de vraag ‘Wie is deze mens?’ nooit tot rust komt. Vanuit de schepping van de mens op de zesde dag valt er bijbels licht op het wezen van de mens.
Schriftlezingen: Genesis 1: 24-31, Jesaja 11: 1-10 en 2 Korinthe 5: 17-21. Tekst. Genesis 1: 25-27.

Om verder mee bezig te zijn

1. Er wordt door God voor de schepping van de mens geen afzonderlijke dag ingeruimd. Wat heeft ons dat te zeggen als het gaat om de verbondenheid van de mens met zijn medeschepselen?

2. We moeten als het gaat over de mens met twee woorden te spreken. Enerzijds is er sprake van zijn hoge bestemming - zie Gen. 1:26 - anderzijds van zijn broosheid en begrensdheid, zie Gen. 2:7.

3. De uniciteit van de mens ligt in het feit dat hij beelddrager Gods is, d.w.z. dat hij als onderkoning zijn Schepper vertegenwoordigt op aarde.

4. Het rustloos zoeken van het menselijke hart naar zin en harmonie heeft alles te maken met het diepe heimwee naar God, dat op de bodem van elk mensenhart leeft. Denk in dit verband aan de beroemde uitspraak van Augustinus: ‘Gij hebt ons naar U toe geschapen, en ons hart is onrustig, totdat het rust vindt bij U, o God’.

5. Mediteer over de frappante overeenkomst dat Adam geschápen werd op vrijdagmiddag en dat Jezus Christus als Tweede Adam gestorven is aan het kruis op de middag van de Goede Vrijdag!

Ons verdiepend in Genesis 1 hebben we gehoord hoe de Schepper, het universum en speciaal deze aarde in het aanzijn heeft geroepen

Zoals een echtpaar, dat in verwachting is van een kindje, met zorg en liefde de kinderkamer op orde brengt voor de aanstaande wereldburger, zó heeft de levende God deze aarde gereed gemaakt als een huis voor de mens om daarop te wonen. Hij heeft het huis van deze aarde om zo te zeggen gestoffeerd door er een tapijt van gras en bloemen in te leggen en Hij heeft in de vorm van zon, maan en sterren gezorgd voor lampen aan het plafond. Zo heeft Hij in vijf dagen voor de mens woonruimte gecreëerd.

Nu gaat het dan over de zesde scheppingsdag. De dag waarop als allerlaatste de mens geschapen wordt. En daarmee raken we aan een groot probleem. Wie is namelijk de mens die op deze dag door de Schepper in het leven wordt geroepen? Blaise Pascal, een diepzinnig denker, die veel heeft nagedacht over de mens, schrijft in zijn beroemde boek de ‘Penseés’, dat de mens zich tussen twee polen beweegt. Aan de ene kant is de mens tot geweldige dingen in staat. Hij kan prachtige kathedralen bouwen en schitterende muziek componeren. Hij is in staat om door te dringen tot moleculen en atomen en via telescopen en satellieten het universum te onderzoeken. Dat noemt Pascal ‘de grandeur’ – de grootheid - van de mens.

En tegelijk is diezelfde mens in staat tot de meest verschrikkelijke dingen. Hij is in staat tot ongeremde zelfzucht, tot het opbouwen van kinderpornonetwerken, tot genocide en afschuwelijke wreedheid. Dat noemt Pascal ‘de misère’- de ellende van de mens. De mens kan zichzelf opofferen voor zijn medemensen, maar hij ook beul worden in een concentratiekamp. Vandaar de aangrijpende vragen die telkens weer opduikt: ‘Wie is deze mens eigenlijk? Wat is het geheim van deze mens?’ Ons verdiepend in wat er op de zesde scheppingsdag gebeurt, zoeken we naar licht in op dit punt. Maar, voordat ik op de vraag naar het geheim van de mens inga, wil ik eerst andere punten aan de orde stellen.

Wat gebeurt er op de zesde scheppingsdag?

Wel, nadat op de vijfde dag de vissen en de vogels in het aanzijn zijn geroepen, worden op de zesde dag het vee, het kruipende gedierte en het wilde gedierte geschapen. En wanneer dat is afgerond, dan staat er op het slot van vers 25: ‘En God zag, dat het goed was’. Dat is een zinnetje, dat je in Genesis 1 gebruikt wordt als afsluiting van een scheppingsdagdag. Je verwacht dan ook dat vers 25 het slot vormt van de zesde scheppingsdag. Het opvallende is echter, dat daarna op diezelfde dag de mens geschapen wordt. Er wordt dus voor de schepping van de mens geen afzonderlijke dag ingeruimd. Dieren en mensen worden op één en dezelfde dag geschapen. En tegelijkertijd wordt de zesde dag heel duidelijk in tweeën geknipt. Wanneer de HERE zijn goedkeuring heeft uitgesproken over de geschapen dieren en daarmee dit onderdeel heeft afgesloten, gaat Hij over tot de schepping van de mens. Ik trek daar twee conclusies uit:

a. Het schepsel-zijn deelt de mens de dieren. Mens en dier worden daarom in de bijbel vaak in één adem genoemd als voorwerp van Gods zorg. Denkt u maar aan Psalm 36: 7: ‘HEERE, Gij behoudt mensen en beesten’. En wanneer de profeet Jesaja in een schitterend visioen de nieuwe aarde schildert dan schrijft hij: ‘En de wolf zal met het lam verkeren, en de luipaard bij de geitenbok nederliggen, en het kalf en de jonge leeuw en het mestvee tezamen en een kleine jongen zal ze drijven’. In de herschepping worden dus mens en dier – evenals bij de schepping - dicht bij elkaar gehouden.

Dit aspect van verbondenheid van de mens met het geheel van Gods schepping en in het bijzonder met de dierenwereld is van groot belang voor onze omgang met de dieren en met het milieu. Die omgang zal respectvol zijn. Een uitwerking daarvan treft u onder andere aan in het vierde gebod, het gebod van de rustdag. Een mens moet van ophouden weten. Maar dat geldt niet alleen voor de mens, maar eveneens voor zijn dieren. Ook die mogen rusten. En dat is helemaal in de lijn van de zesde scheppingsdag. Mens en dier zijn namelijk op één dag geschapen en horen dicht bij elkaar!

b. De tweede conclusie is dat de verbondenheid van de mens met de dieren ons er niet toe brengen om alle vormen van leven ongenuanceerd naast elkaar te plaatsen. Dat gebeurt waar gesuggereerd wordt dat mens en dier gelijkwaardige partners zijn. En in het bijzonder gebeurt dat in de evolutietheorie waarin beweerd wordt dat mens uit de dierenwereld is voortgekomen. Die kant wil Genesis 1 beslist niet op. Er wordt immers op de zesde scheppingsdag een duidelijke cesuur aangebracht. De schepping van de dieren vindt om zo te zeggen plaats op de éérste helft van de dag en wordt definitief afgesloten. Vervolgens wordt op de twééde helft van de dag – in de middag - de mens pas in het leven roepen.

Dat er echt een breuk ligt tussen de mens en het dier blijkt ook uit het feit dat er aan de schepping van de mens iets vooraf gaat, wat je bij de schepping van de dieren nooit leest

En God zei: ‘Laat Ons mensen maken!’. De HERE overlegt met Zichzelf. En dán pas gaat Hij over tot de schepping van de mens. ‘En God schiep de mens, naar Zijn beeld, naar het beeld Gods schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij ze’. Drie keer het werkwoord ‘scheppen’ in één zin! Uit dit alles kunnen minstens twee gevolgtrekkingen worden gedaan:

1. De eerste conclusie die je hieruit kunt trekken is dat de mens een heel apart wezen is. De mens is uniek! Hij is echt anders dan zijn schepselen de dieren.

2. Ten tweede heeft de kerk der eeuwen uit het feit dat God zegt: ‘Laat Ons mensen maken’, - een meervoud dus - afgeleid dat hier de Drie-enige God, Vader, Zoon en Heilige Geest, met elkaar overleggen. Het feit dat de mensheid er is - dat u, jij en ik er zijn - heeft ten diepste dus niet te maken met de wil van onze ouders, maar gaat terug op de keuze van de Drie-enige God. Hij heeft ons bestaan gewild en Hij is de dragende grond van ons leven. Ik mag mezelf - om Christus’ wil en door het geloof - kennen als een door de Drie-enige God geliefd mensenkind. O zeker, ik ben niet meer dan een stofje op een zandkorreltje in een uithoek van heelal. En tóch weet ik dat ik gekend ben en dat Gods oog in zorg en liefde op mij rust! Die geloofswetenschap legt een vaste bodem onder ons wankele bestaan en geeft ons van binnen een diep gevoel van aanvaard te zijn en doet ons vertrouwensvol in het leven staan.

Uit de manier waarop de mens geschapen is, blijkt dat hij een uniek wezen is. Anders dan al zijn andere medeschepselen. ‘En waarin ligt dan het unieke van ons mensen?’ Daar is in de loop van de geschiedenis eindeloos over nagedacht en zijn talloze antwoorden gegeven. Genesis 1 zegt dat de uniciteit van de mens ligt in het feit dat hij geschapen is ‘als Gods gelijkend beeld’. De mens is – in tegenstelling tot al zijn medeschepselen – geschapen als beelddrager van God. Dáárin moet het unieke van ons mensen gezocht worden.

Wat betekent het dat de mens ‘beelddrager van God‘ is?

Ik kan dat het best duidelijk maken met een voorbeeld. Mijn ouders zijn beide overleden en ik ben de oudste zoon in ons gezin. Wanneer er een oom of een tante is overleden, dan ga ik als oudste zoon van ons gezin naar die begrafenis. Ik vertegenwoordig mijn overleden ouders. Die vertegenwoordiging wordt nog eens extra onderstreept wanneer ik sprekend op mijn vader of moeder zou lijken. Daaraan moet u denken bij het feit dat de mens ‘beelddrager Gods’, is. Hij is Gods vertegenwoordiger op aarde. Dat is de hoge bestemming van de mens.

En die bestemming wordt concreet gemaakt door de opdracht om als de door God aangestelde onderkoning te heersen over de schepping en zijn medeschepselen. Als vertegenwoordiger van God is de mens geroepen om met de schepping en zijn medeschepselen om te gaan op de manier waarop zijn God dat ook zou doen. Namelijk tot ontplooiing en tot heil van de schepping en zijn medeschepselen. Dat betekent dat de mens alleen maar beelddrager van God kan zijn als hij in een intieme relatie met God en in diepe afhankelijkheid van Hem leeft. Immers alleen zó - door dicht bij het hart van God te blijven - kan de mens de schepping beheren zoals de Schepper dat bedoelt.

De mens is een uniek wezen met een hoge roeping. Vandaar dat de dichter van Psalm 8 in diepe verwondering uitroept: ‘Gij hebt de mens weinig minder dan de engelen gemaakt en hebt hem met eer en heerlijkheid gekroond’. Dat is echter voor de mens geen reden om in onafhankelijkheid van God naast zijn schoenen te gaan lopen. Immers, in het begin van Genesis 2 wordt nader ingegaan op de manier waarop God de mens heeft geschapen. We lezen dan dat God de mens uit de aarde geformeerd en de levensadem heeft ingeblazen.

De mens die zo’n hoge roeping heeft is zonder het geschenk van Gods adem niet meer dan stof dat in de wind verwaait. Dat tekent op aangrijpende wijze de broosheid en de kleinheid, de begrensdheid en zwakheid van de mens. Kortom, wanneer wij het over de mens – over onszelf – hebben, dan moeten we altijd met twee woorden spreken. Enerzijds over onze schepselmatige broosheid én anderzijds over onze hoge bestemming. En wanneer je door Heilige Geest werkelijk ontdekt wordt aan die dubbelheid, die vanuit de schepping eigen is aan ons mensen, dan wordt je behoed voor twee valkuilen.

1. De ene valkuil is dat de mens op het schild geheven wordt. Dat is bij voorbeeld gebeurd in Nazi- Duitsland. Het Arisch ras werd als Ubermensch aangeduid! Maar je ziet het ook in het klein in sommige relaties. Een man vereert zijn vrouw zó dat zij een halve heilige wordt. Of een vrouw is zo onder de indruk van de prestaties van haar man dat zij hem geen tegenspel meer biedt. Dat verheffen is niet in de lijn van de Schrift, die de broosheid en de begrensdheid van de geschapen mens scherp accentueert.

2. De andere valkuil is dat men een mens niet meer ziet in het licht van zijn hoge roeping. Dat gebeurt waar een mens als waardeloos en nietswaardig aan de kant wordt geschoven en beroofd wordt van zijn waardigheid. Dat gebeurt in sommige orthodoxe kringen, waar niet laag genoeg over de mens gesproken kan worden. Dat gebeurt waar zwervers en trieste meisjes van de straat meer als ‘dingen’ worden beschouwd dan als mensen. Dat gebeurt in verpleegtehuizen waar demente ouderen soms op kinderachtige wijze worden aangesproken. Genesis 1, waarin benadrukt wordt dat de mens geschapen is als beelddrager God, kan ons helpen om op een waardige en integere wijze met onze medemensen om te gaan.

De mens: Waar komt hij vandaan? Uit de scheppende hand van God!

De mens: Wie is Hij? Een broos wezen, met de hoge bestemming beelddrager Gods te zijn!

De mens: Waar gaat hij heen? Geschapen op de late vrijdagmiddag gaat hij de sabbat tegemoet. De zevende dag, waarop nooit geen nacht meer zal volgen!

De onafwendbare vraag: wat is na Genesis 3 van deze hoge bestemming overgebleven?

Zijn wij na de zondeval als mens niet zozeer van God vervreemd geraakt dat er niets meer over is van deze hoge bestemming? Maakt de manier waarop mensen met hun medeschepselen en het milieu omgaan niet duidelijk dat er werkelijk niets meer terecht komt van onze roeping beelddrager Gods te zijn? De bijbel laat ons zien dat de levende God, in reactie op de diepe val van de mens, een tweeledig antwoord heeft gegeven

1. Ten eerste blijkt dat Hij de gevallen mensheid in Zijn trouw niet heeft los gelaten. Ondanks het feit dat het beeld van God totaal in scherven ligt, zoekt Hij de gevallen mens op: ‘Adam, waar ben je?’. Tot onze grote verrassing schuift Hij ons niet voor eeuwig weg. Integendeel, Hij handhaaft de mens als Zijn vertegenwoordiger op aarde. Hoe ik dat weet? Wel in het hart van ieder mens leeft – bewust of onbewust - nog steeds een diep heimwee naar zijn Schepper. Een heimwee, dat de kerkvader Augustinus onder woorden heeft gebracht toen hij, in de vorm van een gebed, schreef: ‘Gij hebt ons naar U toe geschapen, en ons hart is onrustig, totdat het rust vindt in U, o God’. Het onrustig zoeken van de mens naar zin en naar houvast, naar harmonie en naar vrede, is in zijn diepste lagen niet anders dan heimwee naar God. Het onrustig zoeken van mens naar zin en harmonie is het teken daarvan dat God niet los is van ons. Het is het signaal dat wij niet los zijn van Hem. Mag ik u vragen uw zoeken naar houvast en harmonie in dit genadelicht te zien. Het te beschouwen als signaal dat God naar U zoekt, als teken dat de Schepper naar uw Thuiskomst als verloren zoon verlangt!

En hier komen we ook het geheim van de mens op het spoor. Omdat God Adam trouw blijft en de relatie met hem niet verbreekt, zijn wij mensen temidden van alle gebrokenheid en bederf die ons eigen is, nog steeds in staat om goed te doen aan onze medemensen. Dankzij Gods trouw aan het menselijke geslacht zijn er, temidden van alle misère die ons aankleeft, nog steeds sporen van onze oorspronkelijke grootheid te vinden.

2. De Here God verstoot de gevallen mens niet voor eeuwig. Hij blijft trouw aan de mens. Daardoor zijn er nog steeds sporen van medemenselijkheid te vinden op deze aarde. Daar blijft het echter niet. Ik mag u met vreugde verkondigen dat de levende God in Zijn trouw aan de gevallen mens nog een stap verder is gegaan. Hij heeft een tegenbeweging op gang gebracht. Hij heeft Zijn Zoon Jezus Christus naar deze aarde gestuurd. Met als doel de mens te redden uit Zijn diepe val en weer eeuwig Thuis te brengen bij Hem. Adam werd - om zo te zeggen - op vrijdagmiddag in het leven geroepen. Jezus Christus werd als de Tweede Adam op de middag van de Goede Vrijdag gedood aan het kruis. Maar juist zo – door onschuldig te sterven - heeft Hij als Tweede Adam hersteld wat de eerste Adam in het Paradijs kapot gemaakt had.

Op grond daarvan schrijft de apostel Paulus in 2 Korinthe 5 dat ‘God in Christus de wereld – de gevallen mensheid - met Zichzelf verzoend heeft’. Hoort u dat echt? God heeft u, jou en mij, als een mens met schuld en gebrokenheid, als mens die wegloopt van Hem en naar Hem verlangt, met Zichzelf verzoend. Hij heeft daartoe het initiatief genomen. Hij heeft dankzij Jezus Christus vrede met u gesloten. Opdat ook u net als Adam, op die eerste vrijdagmiddag toen hij geschapen werd, zou mogen toeleven naar de sabbat, die op aanbreken staat. Daar is het de Schepper om te doen. Dat ook u en jij en ik zullen Thuiskomen in Zijn stralende Toekomst. Eeuwig sabbat zullen vieren op de nieuwe aarde!

We worden – op grond van het feit dat God door Christus vrede met ons gesloten heeft - tot twee dingen uitgenodigd?

1. Stop uw heimwee, uw diepe verlangen naar God, niet langer weg onder het stof van de drukte en de hectiek. Kies ervoor om aan dat verlangen – door de kracht van de Heilige Geest – ruimte te geven! En laat u – langs deze weg - vinden door Hem die u hartstochtelijk zoekt.

2. Lees voor uzelf mediterend dat schitterende visioen van de profeet Jesaja waarin hij beeldend iets weergeeft van de nieuwe aarde die komt. In het geloofsbesef dat - wanneer u zich door Christus met God laat verzoenen - deze stralende sabbat ook op u ligt te wachten.

 Jesaja, hoofdstuk 11, 1 – 9

 1 Want er zal een Twijgje opgroeien uit de afgehouwen stronk van Isaï,
 en een Loot uit zijn wortels zal vrucht voortbrengen.
 2 Op Hem zal de Geest van de HEERE rusten:
 de Geest van wijsheid en inzicht,
 de Geest van raad en sterkte,
 de Geest van de kennis en de vreze des HEEREN.
 3 Zijn ruiken zal zijn in de vreze des HEEREN.
 Hij zal niet oordelen naar wat Zijn ogen zien
 en Hij zal niet vonnissen naar wat Zijn oren horen.
 4 Hij zal de armen recht doen in gerechtigheid
 en de zachtmoedigen van het land zal Hij met rechtvaardigheid vonnissen.
 Maar Hij zal de aarde slaan met de roede van Zijn mond
 en met de adem van Zijn lippen zal Hij de goddeloze doden.
 5 Want gerechtigheid zal de gordel om Zijn heupen zijn
 en de waarheid de gordel om Zijn middel.
 6 - Een wolf zal bij een lam verblijven,
 een luipaard bij een geitenbok neerliggen,
 een kalf, een jonge leeuw en mestvee zullen bij elkaar zijn,
 een kleine jongen zal ze drijven.
 7 Koe en berin zullen samen weiden,
 hun jongen zullen bij elkaar neerliggen.
 Een leeuw zal stro eten als het rund.
 8 Een zuigeling zal spelen bij het hol van een adder,
 en in het nest van een gifslang
 zal een peuter zijn hand steken.
 9 Men zal nergens kwaad doen of verderf aanrichten
 op heel Mijn heilige berg,
 want de aarde zal vol zijn van de kennis van de HEERE,
 zoals het water de bodem van de zee bedekt.

 II Korinthe 5: 17 – 21

 17 Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden.
 18 En dit alles is uit God, Die ons met Zichzelf verzoend heeft door Jezus Christus, en ons de bediening van de verzoening gegeven heeft;
 19 want God was het Die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende, en aan hen hun misdaden niet toerekende; en Hij heeft het woord van de verzoening in ons gelegd.
 20 Wij zijn dan oezanten namens Christus, alsof God u door ons oproept. Namens Christus smeken wij u: Laat u met God verzoenen.
 21 Want Hem Die geen zonde gekend heeft, qeeft Hij voor ons zonde gemaakt, opdat wij zouden worden: gerechtigheid van God in Hem.

 READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS