HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                     

Het scheppingwerk van God
Dag 7

    De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

Nieuwsbericht van holyhome.nl 

De Zevende Scheppingsdag
 
God zegende de zevende dag en heiligde hem, want daarop had Hij een rustdag gehouden na al Zijn werk, heel de scheppingsdaad van God.

Als we onze bijbel openslaan dan kunnen we in Genesis het verslag lezen van de scheppingsweek. 

Dat God het licht maakte, verder het uitspansel – wat God hemel noemt – en toen de zeeën, meren en rivieren, zodat een droge aarde tevoorschijn kwam, waarop Hij jong groen, gewas en vruchtbomen liet groeien. 

En dat Hij zei dat de zon, de maan en de sterren aan het uitspansel zullen staan. Hij vervolgens de dieren die in het water leven schiep en de vogels. 

Daarna de dieren op het land. En tenslotte onze voorouders Adam en Eva.

DeWe ronden de serie over de scheppingsdagen af en staan stil bij de zevende dag. De dag waarop God Zijn schepping voltooide en Hij rustte van Zijn werken.
 Schriftlezingen: Genesis 2:1-3 en Hebreeën 4: 1-13.

Om verder mee bezig te zijn

1. God rust op de zevende dag, dat betekent dat Hij met vreugde geniet van Zijn schepping.
2. Als beelddrager Gods is de mens geroepen de rustdag te heiligen, door van ophouden te weten, met zijn Schepper te genieten van de schepping en te rusten in het volbrachte werk van Christus.
3. Opdat de kostbare inhoud van de rustdag niet verloren ga, is een bepaalde vormgeving van deze dag noodzakelijk. Krampachtigheid en eigenmachtige invulling dienen daarbij vermeden te worden.
4. De rustdag is een vreugdevolle bevrijdingsdag en is teken van de toekomstige eeuwige rust!

We hebben ons in deze serie verdiept in Genesis I

We hebben gehoord hoe de Drie-enige God hemel en aarde geschapen heeft. Vervolgens heeft Hij de aarde niet alleen van gras en bomen, maar ook van allerhande dieren voorzien. Vissen en vogels, kruipende en wilde dieren, alle krijgen ze hun eigen plek in de schepping toegewezen. En als laatste wordt op de zesde scheppingsdag de mens geschapen. Dan luidt slotvers van Genesis I: ‘En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed’. Aan het einde van de zesde dag is schepping dus af. Die conclusie zou je kunnen trekken. Maar, de bijbel laat zien dat dit voorbarig is. Want uit Genesis 2 blijkt dat er nog een zevende dag volgt. De dag waarop de schepping pas écht wordt voltooid. En dat niet alleen.

De zevende dag is ook de dag waarop de HERE God rust van zijn scheppingsarbeid. Dat staat er zelfs twee keer. ‘Als nu God op de zevende dag volbracht – voltooid – had Zijn werk, dat Hij gemaakt had, heeft Hij gerust op de zevende dag, van al het werk dat Hij gemaakt had.; en God heeft de zevende dag gezegend en die geheiligd, omdat Hij op dezelve gerust heeft van al zijn werk, hetwelk God geschapen had om te volmaken’. Het is dus een vergissing om te denken dat de schepping aan het einde van de zesde dag af was. Die voltooiing vond plaats op de zevende dag. Dat roept vragen op als ‘Ontbrak er dan nog iets aan de schepping aan het einde van de zesde dag? En wat houdt het in dat de HERE op de zevende dag rust van al Zijn werk? Is dat uitrusten geweest? Is de Schepper dan moe geworden van zijn scheppingsarbeid?

Het gaat over de zevende dag. Over de sabbat

De sabbat wordt door het Joodse volk als rustdag in hoge ere gehouden. Als christelijke gemeente kennen wij de zóndag als rustdag. De argumenten die ten grondslag liggen aan het feit dat christenen de sabbat als rustdag hebben losgelaten en gekozen hebben voor de zondag als rustdag, zijn uitvoerig aan de orde geweest bij Zondag 38 van de Heidelbergse Catechismus, waarin het vierde gebod aan de orde komt. Voor de Joden is de sabbat de rustdag en voor ons als christenen is dat de zondag. Hoewel er altijd een stroming is geweest binnen het christendom die vastgehouden heeft aan de sabbat als rustdag. Ik spreek vanmiddag niet over de sabbat of over de zondag, maar over de rustdag. De zevende dag en de eerste dag van de week noem ik dus beide ‘rustdag’.

Op de zevende dag voltooit God de schepping. ‘Heeft de HERE dan op rustdag dan hier daar nog iets verbeterd aan Zijn schepping?’

Die kant moeten we mijns inziens niet uitdenken. Er staat immers nadrukkelijk dat het alles op het einde van de zesde dag ‘zeer goed’ was. Er was dus geen verbering meer nodig. Hoe moet je dat werkwoord ‘voltooien’ dan verstaan? Bijbeluitleggers gaan er vanuit dat God - na op de zesde dag vastgesteld te hebben dat alles zeer goed was - Zijn schepping op de zevende dag ‘voltooid’ heeft verklaard. Hij neemt er een aparte dag voor om te verklaren dat Zijn schepping ‘af ‘ Dat ze haar bestemming heeft bereikt .

Vandaar dat er op de zevende dag niets meer geschapen wordt, maar dat de HERE Zijn schepping zegent en heiligt. In die richting moeten we ‘de voltooiing van de schepping’ zoeken. Wanneer je daarop doordenkt, dan betekent dit dat de rustdag er dus niet zomaar bijhangt, maar even wezenlijk bij de scheppingsdagen hoort als de andere zes dagen dat doen.

Zonder de rustdag zou Gods schepping ten diepste ‘onaf’ zijn geweest. Wij raken hier aan een wezenlijk punt. Immers, wanneer de rustdag er - vanuit Gods optiek - helemaal bij hoort, dan kunnen wij die dag niet zomaar afschaffen. En dat gebeurt op grote schaal in onze maatschappij. Vanuit allerlei motieven - vooral vanuit economische - komt de rustdag steeds meer onder druk te staan. En wanneer de rustdag er - vanuit Gods optiek - helemaal bij hoort, dan kun je die dag ook niet besteden en invullen naar eigen goeddunken. En ook dát gebeurt ook op grote schaal in onze samenleving. 

De rustdag wordt ingevuld als een tweede vrije zaterdag. Maar óók dát is in strijd met Gods bedoeling van de rustdag. De rustdag heeft vanuit de schepping een hele specifieke en eigen invulling. En het is goed daar aandacht aan te geven, want ook onder christenen bestaat de neiging om de rustdag naar eigen goeddunken en believen in te vullen.

Geen afschaffing dus en ook geen eigenmachtige invulling van de rustdag. Maar welke invulling dan wel?

In dat verband is letten we erop wat de Schepper Zélf op deze dag heeft gedaan. Hij heeft op de zevende dag gerust. Wat hebben we te verstaan onder dit rusten van de Schepper? Ik noem vier dingen:

 a. in de eerste plaats wat het niet is. Het is geen uitrusten, zoals wij doen na gedane arbeid. Dan rusten we om ons te ontspannen en nieuwe krachten op te doen. De gedachte dat de HERE vermoeid zou zijn van Zijn scheppingswerk is in tegenspraak met Zijn wezen.

b. in de tweede plaats heeft dit rusten van God iets van ‘Ik trek een grens’. De schepping is af. De HERE stopt met scheppen. Hij weet van ophouden. 
c. in de derde plaats: dit rusten heeft ook het karakter van genieten. Zoals een beeldhouwer, die lang en hard gewerkt heeft aan een standbeeld, met voldoening en genietend naar zijn volbrachte kunstwerk kijkt, zo is het ook met de Schepper. Op de rustdag geniet Hij van het werk van Zijn handen. Ik wijs in dat verband op Exodus 31:17. Daar staat dat de HERE op de zevende dag gerust heeft en Zich verkwikt heeft. Met grote voldoening kijkt hij naar wat Hij heeft bedacht en ontworpen heeft en naar wat Zijn goddelijke handen hebben gemaakt.

d. en in de vierde heeft dit rusten van God ook te maken met Zich verheugen in Zijn schepping. Dit Zich verheugen ligt heel dicht aan tegen genieten. Maar toch wil ik het apart noemen. Vooral ook om - volgens de kerkvader Augustinus - de vreugde van God het hoogste is. De rust van de rustdag heeft dus niets te maken met niets-doen. De rust van de rustdag is actief van aard en heeft alles te maken met vreugde en met genieten.

De mens is geschapen als beelddrager Gods en is dus geroepen om - in het voetspoor van Zijn Schepper - óók te rusten op de rustdag.

‘Gedenk de rustdag, dat gij die heiligt. Zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen, maar de zevende dag is de rustdag van de HERE uw God, dan zult gij geen werk doen, want in zes dagen heeft de HERE de hemel en aarde geschapen’.

En alsof dit gebod om te rusten nog niet voldoende is om de mens ervan te overtuigen dat hij geroepen is om de rustdag te vieren, moet u bedenken dat Adam op de vrijdagmiddag werd geschapen. Toen hij ’s avonds ging slapen en nog geen vinger had uitgestoken en de volgende morgen wakker werd, toen was meteen de rustdag aangebroken. Kunt u een duidelijker bewijs vinden voor de stelling dat de mens geroepen is om de rustdag te heiligen - dwz die een aparte invulling te geven - door die dag met vreugde te vieren?

Wat betekent de rustdag heiligen, een aparte invulling geven door die te vieren?
 
1. het betekent in de eerste plaats dat je als mens van ophouden moet weten. De rustdag vieren betekent dan ook je dagelijkse bezigheden zo veel mogelijk loslaten. Daar afstand van nemen. Wat een zegen dat wij leven in een maatschappij, waarin de doorwerking van het gebod om de rustdag te heiligen nog steeds merkbaar is. Wij zijn - dankzij het feit dat onze maatschappij nog steeds gekenmerkt wordt door haar Joods-christelijke wortels - geen mensen die zeven dagen per week moeten werken zoals dat gebeurde in het heidendom waarin de christelijke gemeente ontstond. 

De mensen van die tijd leefden niet van rustdag naar rustdag, maar van feest naar feest. En intussen werkten ze aaneengesloten. De terugval in het voorchristelijke heidendom is echter verder voortgeschreden dan wij vaak denken. Politieke partijen, die beweren dat ze de vrijheid en de het goede voor de mensen zoeken, willen juist daarom de rustdag afschaffen. Laten we als christelijke gemeente vooral zuinig zijn op de rustdag door werkelijk van ophouden te weten. Laten wij daar juist als christenen consequent in zijn. Laat je omgeving positief merken hoe heilzaam het is om na zes dagen van ophouden te weten. Zo ben je zoutend zout. Zo ben je bewarend en conserverend bezig!

2. in de tweede plaats zagen we dat de Schepper op de rustdag Zijn schepping voltooit door te genieten van de werken van Zijn handen. Hij verheugt Zich daarin. De rustdag is gegeven om je samen met je Schepper te verheugen in Zijn schepping. Te genieten van haar schoonheid en rust. Een wandeling, een fietstochtje, afstand nemen van je dagelijkse bezigheden, genieten van natuur en cultuur, opademen, bevrijding ervaren.

3. Je op de rustdag verheugen in de werken van je Schepper. Dat blijft niet beperkt tot genieten van de schepping en de cultuur. De Schepper heeft namelijk veel meer tot stand gebracht dan deze schepping. Toen de mens in opstand tegen Hem gekomen was, is Hij trouw gebleven aan deze mens. Hij heeft de mens opgezocht en vastgehouden. Meer nog. In Zijn genade heeft Hij een herstelplan opgesteld. Zodat de gevallen mens alsnog kon Thuis komen in Zijn eeuwig Koninkrijk. 

De ruggengraat – de spil - van dat herstelplan werd gevormd door Zijn zoon Jezus Christus. Die heeft Zijn leven afgelegd aan het kruis en zo vrede tussen God en mens tot stand gebracht. Dat herstelplan van de Schepper valt niet af te leiden uit de schepping of de cultuur. Daarvoor moet je in de samenkomst van de christelijke gemeente komen, waar de Schrift wordt gelezen en uitgelegd. Daar leer je het hart van de Schepper kennen. Daar hoort je wat God in Christus voor ons gedaan heeft. 

Op de rustdag word ik uitgenodigd om samen met de christelijke gemeente mij in dit Evangelie te verheugen. Ik word uitgenodigd om van harte te geloven dat God mij met mijn zorgen en noden, met mijn sores en mislukkingen, met mijn schuld en falen aanvaard heeft als kind van Hem. Ik word uitgenodigd om als schuldig en gebroken mens te rusten in het volbrachte werk van Jezus. Tijdens erediensten mag ik God ontmoeten, die tegen mij zegt: ‘Ik heb je met je levensgeschiedenis en met je levensomstandigheden aangenomen als kind van Mij’. Een boodschap die ik nergens anders hoor! In dit Evangelie mag ik rusten, daaraan mag ik mij toevertrouwen en overgeven, daarover mag ik mij eindeloos verwonderen en verblijden.
 
De rustdag vieren betekent voor ons mensen dus zoveel als je dagelijkse bezigheden loslaten

In ontspannenheid genieten van wat de Schepper je schenkt in de schepping, in je gezin, in mensen om je heen, in natuur en cultuur. De rustdag vieren betekent echter vooral samenkomen met de christelijke gemeente. Om deze goede God te ontmoeten. Om te leren rusten in het volbrachte werk van Christus. Het door de Heilige Geest je hart laten binnendragen dat je met alles wat je aankleeft een aangenomen kind van God bent. Je over deze goedheid en genade van God verwonderen. Kortom: de rustdag is een vreugdevolle dag die je als een bevrijdingsdag mag ervaren. 

Bij deze inhoudsvolle dag hoort dan ook een bepaalde vorm en stijl. Opdat de kostbare inhoud van deze dag niet verloren gaat. Hoe die vormgeving er precies uitziet moet ieder voor zijn of haar geweten uitmaken. Maar duidelijk is wel, dat er twee klippen zijn waarop zij stukloopt. De ene klip is die van dwang en krampachtigheid. We zijn op rustdag niet geroepen tot dienstbaarheid, maar tot vrijheid. De andere klip waarop de vormgeving kan stuklopen is die van losbandigheid. Losbandigheid in die zin dat je de rustdag beleeft als een tweede vrije zaterdag. Een dag waarop jijzelf uitmaakt hoe jij die invult. Daarmee gaat de kostbare inhoud van de rustdag echter verloren. 

De één zal moeten oppassen dat hij niet vastloopt op de klip van de krampachtigheid, de ander loopt het gevaar in de eigenmachtige invulling terecht te komen. De oproep aan ons allen is om op de rustdag vooral te rusten in wat Christus voor ons gedaan heeft. Daarin onze vreugde te zoeken. Om vanuit de vreugde en de dankbaarheid te zoeken naar een concrete invulling en levensstijl die past bij deze dag. Zodat de kostbare inhoud niet verloren gaat.

Nog even dit:

Een aangenomen kind van God is ook erfgenaam van het eeuwige leven, van de Toekomst die God beloofd heeft. Deze Toekomst wordt in de bijbel met allerlei beelden omschreven. Eén van die beelden vinden we in Hebreeën 4, waar staat dat er een sabbatsrust overblijft voor het volk van God. Die sabbatsrust is als een erfenis christenen in het vooruitzicht gesteld en zal op de jongste dag aan hen geschonken worden. Het einddoel van Gods wegen is de sabbatsrust, waarin de mens samen met de dieren en met de hele schepping God de eer, de heerlijkheid en de dankzegging zal toebrengen vanwege Zijn machtige daden van schepping en verlossing. Midden in onrust van ons bestaan, midden in de gebrokenheid van deze schepping, ontvangen wij vandaag de zondag als rustdag. De rustdag die wij vandaag beleven is heenwijzing naar Gods Toekomst waarin de rust en de vrede, de sjaloom en de gerechtigheid volkomen zullen zijn doorgebroken. Een rust ook waarin ik eindelijk die mens mag zal zijn zoals God mij bedoeld heeft.

Wij zullen eeuwige sabbatsrust toch niet mislopen, doordat het verlangen daarnaar weggesijpeld is uit ons leven omdat wij de pelgrimreis hebben opgegeven?

Dat is geen denkbeeldig gevaar. De Schrift tekent ons op aangrijpende wijze dat die mogelijkheid heel reëel is. Denk aan de gelijkenis van de vijf dwaze meisjes. Christenen die onderweg in slaap vielen en het Koninkrijk misliepen. Juist het vieren van de rustdag vandaag, het horen van het Evangelie, daarin God ontmoeten en rusten in het volbrachte werk van Christus, kan het verlangen naar die Toekomst versterken en ons gaande houden op de pelgrimsweg! Zodat wij daadwerkelijk Thuis komen en niet afgewezen zullen worden.

Hebreeën 4: De rust die God geeft

 1 Laten wij er dan beducht voor zijn dat van iemand van u ooit blijkt dat hij is achtergebleven, terwijl de belofte om in Zijn rust binnen te gaan nog van kracht is.
 2 Want ook aan ons is het Evangelie verkondigd evenals aan hen. Maar het gepredikte woord deed hun geen nut, omdat het niet met geloof gepaard ging bij hen die het hoorden.
 3 Immers, wij die tot geloof gekomen zijn, gaan de rust binnen, zoals Hij gezegd heeft: Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Mijn rust zullen zij niet binnengaan! En toch waren Zijn werken van de grondlegging van de wereld af al volbracht.
 4 Want Hij heeft ergens van de zevende dag als volgt gesproken: En God heeft op de zevende dag van al Zijn werken gerust.
 5 En op deze plaats opnieuw: Zij zullen Mijn rust niet binnengaan!
 6 Omdat dan het feit blijft dat sommigen de rust binnengaan en zij aan wie het Evangelie eerst verkondigd was, niet binnengegaan zijn vanwege ongehoorzaamheid,
 7 bepaalt Hij opnieuw een dag, namelijk heden, wanneer Hij door David zo lange tijd daarna zegt (zoals gezegd is): Heden, als u Zijn stem hoort, verhard uw hart niet.
 8 Want als Jozua hen in de rust gebracht had, zou Hij niet gesproken hebben over een andere, latere dag.
 9 Er blijft dus een rust over voor het volk van God.
 10 Want wie Zijn rust binnengegaan is, die rust zelf ook van zijn werken, zoals God van de Zijne.
 11 Laten wij ons dan beijveren om die rust binnen te gaan, opdat niemand door dit voorbeeld van ongehoorzaamheid ten val zal komen.
 12 Want het Woord van God is levend en krachtig en scherper ddan enig tweesnijdend zwaard en dringt door tot de verdeling van ziel en geest, van gewrichten en merg, en oordeelt de overleggingen en gedachten van het hart.
 13 En er is geen schepsel onzichtbaar voor Hem, maar alles ligt naakt en ontbloot voor de ogen van Hem voor Wie wij ons hebben te verantwoorden.

 READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS