HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                   

Goede vrucht - Vruchten en Gaven van de HEILIGE GEEST - HOOP

     De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

Nieuwsbericht van holyhome.nl

VRUCHTEN VAN DE HEILIGE GEEST : HOOP

Ontdek het door je eens te verdiepen in wat de Bijbel daarover te zeggen heeft. Neem er de tijd voor. Het zal je verbazen hoezeer je leven erdoor verrijkt zal worden. en niat alleen het leven van jezelf, maar ook het leven van de mensen om je hee. Niet alleen jouw eigenwaarde stijgt maar óók je kijk op de ander. Het zal je eigen levensstijl ten goede komen. En dat alles tot eer van Hem die jou die Geest wil schenken.
Bedenk wél dat misschien niet alle gaven en vruchten bij jezelf te herkennen zijn. Dát heeft niets met gebrek aan geloof te maken maar met de mate waarin God ze verdeeld over de mensen. Dát maakt de verscheidenheid alleem maar mooier en zorgt er ook voor dat wij als mensen op elkaar zijn aangewezen. Zo vormen we als mensen een aanvulling op elkaar!

HOOP

1. Wat is de bron van de christelijke hoop?

Mensen hebben vaak moeite om in deze tijd redenen te vinden om te hopen. Daarom moeten zij die vertrouwen op de God van de bijbel meer dan ooit bereid zijn ‘tot verantwoording aan ieder die rekenschap vraagt van de hoop die in hen leeft’ (1 Petrus 3,15). Om eruit te kunnen leven, moeten zij begrijpen wat de hoop van het geloof precies inhoudt.

Hoop richt zich per definitie op de toekomst. Voor de bijbel schiet zij echter wortel in het heden van God. Broeder Roger herinnert eraan in de Brief 2003: “De bron van de hoop ligt in God, die niet anders kan dan liefhebben en die onvermoeibaar naar ons blijft zoeken.”

Deze mysterieuze levensbron, die wij God noemen, laat zich kennen in de Hebreeuwse Schriften, doordat Hij de mensen oproept om een relatie met Hem aan te gaan. Hij sluit een verbond met hen. De bijbel beschrijft de kenmerken van de God van het verbond met twee Hebreeuwse woorden: hesed en emet (bijv. Exodus 34,6; Psalm 25,10; 40,11-12; 85,11). Gewoonlijk worden ze vertaald met ‘liefde’ en ‘trouw’. Ze zeggen ons allereerst dat God overstroomt van goedheid en welwillendheid in zijn zorg voor de zijnen. En in de tweede plaats dat God de mensen die Hij tot gemeenschap met Hem riep, nooit in de steek zal laten.

Bijbelse hoop

Daarin ligt de bron van de bijbelse hoop. Ook al worden wij geconfronteerd met een wereld die ver afstaat van rechtvaardigheid, vrede, solidariteit en barmhartigheid, zo’n situatie kan voor gelovige mensen niet definitief zijn. Want God is goed, Hij verandert zijn welwillende houding nooit en laat ons niet in de steek. Gelovigen putten uit hun geloof in God de hoop op een wereld volgens Gods wil of, anders gezegd, volgens Gods liefde.

In de bijbel wordt deze hoop vaak uitgedrukt door het begrip van de belofte. Als God een relatie aangaat met mensen, gaat dit gewoonlijk samen met een uitbreiding van de belofte. Dit begint al met het verhaal van Abraham: “Ik zal u zegenen,” zegt God tegen Abraham; “om u zullen alle geslachten op aarde zich gezegend noemen.” (Genesis 12,2-3)

Een belofte is iets dynamisch en opent nieuwe mogelijkheden in het leven van mensen. Deze belofte kijkt naar de toekomst. Ze vindt haar wortels echter in een relatie met God die hier en nu tot mij spreekt en me oproept om concrete keuzes te maken in mijn leven. Het zaad van de toekomst bevindt zich in de huidige relatie met God.

Dit geworteld zijn in het heden wordt nog sterker door de komst van Jezus Christus. In Hem, zegt Paulus, zijn alle beloftes van God al vervuld (2 Korintiërs 1,20). Natuurlijk verwijst dit niet alleen naar een mens die 2000 jaar geleden in Palestina geleefd heeft. Voor christenen is Jezus de Opgestane die hier en nu met ons is: “Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld.” (Matteüs 28,20)

Een andere tekst van Paulus is nog duidelijker: “De hoop wordt niet teleurgesteld, want Gods liefde is in ons hart uitgestort door de heilige Geest die ons werd geschonken.” (Romeinen 5,5) De christelijke hoop is verre van een vrome belofte voor de toekomst, waarvan de vervulling niet gegarandeerd is. Ze is de aanwezigheid van Gods liefde in persoon, de heilige Geest, een stroom van leven die ons naar de oceaan van volledige gemeenschap voert.

Hoe kun je concreet uit de christelijke hoop leven?

De bijbelse en christelijke hoop betekent niet een leven in de wolken of een droom van een betere wereld. Ze is niet slechts een projectie van wat wij willen zijn of willen doen. Ze helpt ons om het zaad van een nieuwe wereld al in het heden aanwezig te zien, vanwege de identiteit van onze God, vanwege de dood en de opstanding van Jezus Christus. Deze hoop is bovendien een bron van kracht om op een andere manier te leven, om de waarden van een maatschappij die gebaseerd is op verlangen naar bezit en competitie niet over te nemen.

De belofte van God in de bijbel vraagt ons niet om te gaan zitten en passief af te wachten tot ze op magische wijze realiteit wordt. God spreekt tot Abraham over een leven in volheid dat hem geschonken wordt. Maar God zegt eerst tot hem: “Trek weg uit uw land en ouderlijk huis naar het land dat Ik u zal aanwijzen.” (Genesis 12,1) Om deel te krijgen aan Gods belofte, wordt Abraham geroepen om van zijn leven een pelgrimstocht te maken en opnieuw te beginnen.

Zo is ook het goede nieuws van de opstanding geen reden om ons af te keren van onze taken. Het is een oproep om op weg te gaan: “Galileeërs, wat staan jullie daar toch naar de hemel te kijken?… Trek heel de wereld door om aan elk schepsel de goede boodschap te verkondigen… Jullie zullen mijn getuigen zijn … tot het uiteinde van de aarde.” (Handelingen 1,11; Marcus 16,15; Handelingen 1,8).

Verbondenheid

Gedreven door Christus’ Geest voelen gelovigen zich diep verbonden met de mensheid, die is afgesneden van haar wortels met God. Paulus schrijft aan de Romeinen over het lijden van de schepping, die reikhalzend verlangt. Hij vergelijkt het met de pijn van barensweeën. Vervolgens schrijft hij: “Ook wij zelf, die de eerstelingen van de Geest toch al hebben ontvangen, ook wij zuchten bij onszelf.” (Romeinen 8,18-23) Ons geloof stelt ons niet in een bevoorrechte positie buiten de wereld. Wij ‘zuchten’ met de wereld, we delen in haar pijn. We zien dóór deze situatie heen echter het perspectief van de hoop, wetend dat in Christus “de duisternis voorbij gaat en het waarachtige licht reeds schijnt” (1 Johannes 2,8).

Hopen betekent dus allereerst: in de diepten van het heden een Leven ontdekken dat verder stroomt en dat door niets kan worden tegengehouden. Het betekent ook: dit Leven aannemen door een ‘ja’ van heel ons wezen. Als we ons overgeven aan dit Leven, worden we hier en nu, temidden van de onzekerheden van ons leven in de maatschappij, ertoe gebracht tekens van een andere toekomst te laten zien. Dit is het zaad van een vernieuwde wereld, dat vrucht zal dragen als het moment gekomen is.

Het duidelijkste teken van deze nieuwe wereld was voor de eerste christenen het bestaan van gemeenschappen met mensen van verschillende herkomst en taal. Omwille van Christus ontstonden deze kleine gemeenschappen overal in het Middellandse Zeegebied. Deze mannen en vrouwen leefden als broeders en zusters, als Gods familie. Ze overschreden de grenzen van allerlei verschillen die hen van elkaar verwijderd hielden. Ze baden samen en deelden hun goederen naar ieders behoeften (zie Handelingen 2,42-47). Ze probeerden “eensgezind te zijn, één in liefdebetoon, één van ziel, één in streven” (Filippenzen 2,2). Zo straalden zij in de wereld als sterren van licht (zie Filippenzen 2,15). Van het begin af aan heeft de christelijke hoop een vuur op aarde ontstoken.

Laten we er nu eens dieper op ingaan

Rom 8 vers 18 – 39
Met het oog op de heerlijkheid, die ons zal worden geopenbaard, acht Paulus het lijden gering. Op zichzelf is het niet gering. In dit gedeelte klinkt steeds het zuchten van de mens en schepping door. In vers 18-22 spreekt Paulus over het zuchten van de schepping: in vers 23-25 over ons zuchten en in vers 26 en 27 zegt hij dat de Geest zucht. De schepping zucht, mens en dier en planten lijden onder de gevolgen van de zonde, meer of minder bewust. Ziekte en geliefde ontvallen, pijn, oorlog en alle ellende zien wij voorbij trekken. Paulus heeft het hier over het lijden en over heerlijkheid. En dan lezen we in vers 19, dat de schepping wacht op het openbaar worden van de zonen Gods. Die hele schepping ziet dus ergens naar uit. En dan noch met reikhalzend verlangen. De Staten Vertaling zegt hier: met opgestoken hoofd. Heel die schepping is dus doortrokken van een wachten, van een verwachten. Er moet iets komen, we wachten ergens op, we zijn onderweg. Maar wachten we dan op? Op het openbaar worden van de zonen Gods. Je zou kunnen zeggen: heel die aardbodem, die adama, die wacht op het openbaar worden van de ware Adam, van de ware Mens. Wij hebben de heerlijkheid ontvangen om Hem te dienen in de bevrijding van de zuchtende schepping, het terugvoeren van de verloren mensheid tot de Vader.

Doel missen

Door de zondeval is: “ Het aardrijk zij om uwentwil vervloekt {Gen.3 vers17} is het doelmissen gekomen. Het doel van de schepping was en is verheerlijking. De vergankelijkheid heeft geen einddoel in zichzelf. Vaak hebben we geen notie van de grootsheid van Gods scheppingsplan. Wij hebben Hem altijd onderschat. Wij hebben nooit begrepen, dat “er wordt gezaaid in vergankelijkheid en opgewekt in onvergankelijkheid {1Cor. 15 vers 42}, dat er wordt gezaaid in oneer en opgewekt in heerlijkheid {1Cor.15 vers 43, dat wij gezaaid zijn in “Adam” en opgewekt zijn in Christus. Omdat Adam de zonde op zich nam, werd het bewerken van het paradijs verruild met een bestaan buiten het paradijs. Al zwoegend zou het gaan en gaat het nog steeds. Later ging de tweede Adam, Christus dezelfde weg, Hij nam de zonde der wereld op zich. Hij was “in de gestalte Gods, heeft Zichzelf ontledigt, is gehoorzaam geworden tot de dood, ja de dood des kruises. Vaak beseffen we niet de diepte die hierin ligt. Hij heeft, vanaf het begin, alle menselijke moeiten en verdriet doorgemaakt. Hij kan in alle dingen met iedereen meevoelen. Zo is “door één mens de zonde in de wereld gekomen en door de zonde de dood”{Rom5: 12}, maar met één doel. ”Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden. In Rom 5 vers 18 staat het zo mooi, Derhalve, gelijk het door één daad van overtreding voor alle mensen tot veroordeling gekomen is, zo komt het ook door één daad van gerechtigheid voor alle mensen tot rechtvaardiging ten leven. Dat is in een notendop het volledige scheppingsplan van God.

Wat een plan

Nogmaals God wil het vergankelijke niet om het vergankelijk te laten. Hij wil het vergankelijke tot onvergankelijkheid brengen. Het schepsel moet tot Hem komen om blijvend leven te ontvangen. Kol.1 vers 16 zegt: dat Hij alles tot Zichzelf geschapen heeft. Aan de vergankelijkheid is de aarde onderworpen. Maar die onderwerping is gebaseerd op Hoop. De kern gedachte van Rom 8 is hoop. De toestand waarin wij de schepping kennen is een tijdelijke, de schepping zal worden vrijgemaakt van de slavernij tot heerlijke vrijheid van de kinderen van God. Zo is ook de regenboog, met de boog omhoog gericht een teken, dat God strijdt voor Zijn schepping. Want heel de schepping ziet uit naar de bevrijding. Dat is een geloofspunt om nooit te vergeten, dat heel de schepping bevrijd zal worden. Want als je dat los laat, wat hebben we dan nog te verwachten.

Alles wat God doet in de aionen is gebaseerd op hoop. In heel die schepping zit de hoop. En hoop is een fundamenteel punt als het gaat over dit onderwerp. Hoop is een houding, hoop is ook heel sterk. Er wordt wel eens gezegd: je moet niet hopen, maar je moet geloven; net alsof dat een tegenstelling zou zijn. Geloof en hoop horen bij elkaar. De bijbelse hoop is niet: we zullen er maar het beste van hopen. Het is niet: het kan vriezen en het kan dooien. In die hoop zit een onzekerheid in. De bijbelse hoop is iets wat ongelofelijk taai is. Steeds maar blijven verwachten. Soms tegen beter weten in. In Rom 8 vers 22 staat: ….Want wij weten, dat tot nu toe de ganse schepping zucht en in barensnood is. Het ganse schepsel zucht. Let op: de schepping is niet in stervensnood, dat willen milieu activisten doen geloven, die schrijven op viaducten dat de aarde sterft, maar de schepping is in barensnood. De schepping wacht niet op het einde, de afbraak, de atoombom, maar op de “onthulling van de zonen Gods”. En dan is het opvallend, dat Paulus als het ware in één adem doorgaat en zegt: Rom: 8 vers 23…. En niet alleen zij, maar ook wij zelf…

Hunkeren naar verlossing

…Wij, die de geest als eerste gave ontvangen hebben, zuchten bij onszelf in de verwachting van het zoonschap: de verlossing van ons lichaam. Wij wachten op het openbaar worden. Wanneer Christus verschijnt, dan worden wij met Hem openbaar {Col. 3 vers 4}. Wij zijn behouden in hoop, maar het lichaam des doods houdt ons nog steeds in aanraking met de zonde. Dat doet ons lijden. Maar dat lijden is een lijden op hoop. Wij weten, dat de heerlijkheid zal komen. Christus heeft niet alleen de mens verlost, maar heel de schepping! Wat Hij gedaan heeft op Golgotha, dat reikt veel verder. Want God laat Zijn schepping niet los. Paulus heeft dat gevoeld en beseft en gezegd “de ganse schepping zucht” en wij zuchten ook. Mensen die soms een onbegrepen weg gaan. Mensen die het gevoel hebben op wrakhout te zitten midden in een storm. Zo eindigt Handelingen 27, het verhaal van de schipbreuk, indrukwekkend. Want dit hoofdstuk eindigt met de hoop. Het schip gaat er inderdaad aan en daar drijven ze dan. Hand. 27 vers 44… en de overige deels op planken, deels op wrak hout maar dan: .. En zo geschiede het, dat allen behouden aan land kwamen. Er zit iets wonderlijk in deze geschiedenis, in vers 27 staat: toen nu de veertiende nacht was aangebroken. Weet u, de veertiende nacht is de Paasnacht! Ex 12 vers 6. Op de veertiende van de maand wordt het Paaslam geslacht. Midden op zee, midden in de storm, terwijl het schip vergaat, wordt het Paasnacht. En dan Paulus spoorde de mensen aan om voedsel te nemen vers 34, en dan gaat hij eten te midden van de wrakstukken, de storm, zo eten wij temidden van de storm, temidden van het wrakhout, dan nemen we het Woord tot ons. We houden ons vast aan het wrakhout, dat besprenkeld is met het reinigende bloed. En weet u wat er dan gebeurd? En zo geschiede het, dat allen behouden aan land kwamen. Hand. 27 vers 44. Zo sta je misschien wel eens in een donkere periode. Lijden dat niet te rijmen valt. Dan weten wij, Hij is de God, die mee lijdt, die onze twijfels aanhoort, die onze vragen doorziet. Bij Hem mogen we komen, met al die vragen, met al de tranen. Hij is onze Vader die trouw blijft tot in alle geslachten.

Trouw door de dood heen

 Hij is de Vader die het donker niet weg verklaart, maar er dwars doorheen gaat. Trouw door de dood heen zo is Christus. En hoe gaan wij nu met dat lijden om. Paulus zegt: wij zuchten ook bij onszelf; wij zijn verbonden met dat zuchten van de schepping. Soms ervaar je de nabijheid van God heel speciaal in het lijden. Dan zie je aan de ene kant de mens die door hele diepten gaat. En daardoor tenslotte bij God komt. Aan de andere kant zie je de mens die heel weinig lijden meemaakt en tenslotte ook bij God terechtkomen. En dan is de vraag: wat is daarvan de zin, wat is daarvan het doel, waartoe en waarom. Soms wordt er wat al te makkelijk gezegd: je moet niet vragen: waarom, maar je moet vragen waartoe! En soms wordt er ook al te vlot gezegd: ja het heeft een zin. Of, het is de achterkant van het borduurwerk. Ook in de bijbel kom je die aspecten tegen. Aan de éne kant, het kwaad is niet te plaatsen, het lijden dat zo onmenselijk is. Daar kun je op geen enkele manier ook maar iets zinnigs over zeggen, dat kun je op geen enkele manier plaatsen, het is niet te plaatsen. Je kunt niet zeggen, het hoort erbij. Lijden kun je in geen enkel systeem plaatsen. Of dit lijden heeft de mens nodig om gelouterd te worden. Weet u, door het lijden komt de één dichter bij God en de ander zegt: het hoeft voor mij niet meer. En die laatste moeten dan zeker niet veroordeeld worden. En dan blijf je ook met dat raadsel zitten: waarom de één wel en de ander niet.

Wat hebben sommigen het ogenschijnlijk gemakkelijk

 Er zijn van die mensen waarvan je op het oog zegt: die hebben toch wel een vrij gemakkelijk leven. Op het oog wel te verstaan, je weet niet altijd wat er zich in stilte misschien nog afspeelt. En de ander krijgt klap na klap te verwerken. En dan kun je je afvragen: moest het dan zo? Heeft het lijden een doel. Het lijden op zich heeft geen zin. Misschien zou je voorzichtig dit kunnen zeggen: God geeft zin aan het zinloze, dan kan het zijn dat er een zin aan verleend wordt. En achteraf kan dan misschien gezegd worden: en toch.. en toch.. Dan kun je misschien achteraf zeggen, en ik aarzel om het uit te spreken… het was goed. Want dat is dan een hele weg en dat gaat zo diep. Want in dat lijden kan misschien iets ontstaan. Achteraf zeg je misschien: Vader, U bent me nog veel kostbaarder dan vroeger. Dat is het wonderlijke. Ergens is er altijd het gevoel: je moet de dingen onder controle houden en je moet een verklaring geven van het lijden, maar dat gaat niet. Weet u, dat lijden zie je ook in het verhaal van Job. Job 9 vers 22-24. Aan de ene kant ziet en ervaart hij rampen en slagen en geweld, en hij weet niet aan wie hij dit alles anders zou moeten toeschrijven dan aan God. …doet Hij het niet, wie dan? Hier stelt Job een uiterst fundamentele vraag. Maar vanuit het inzicht dat hij bezit, heeft hij geen keus: doet Hij het niet, wie dan? Is er dan een alternatief. Aan de andere kant leeft er diep in zijn hart het besef: zo kan God niet zijn. God is anders. Job ziet op dit moment dat God zich verborgen houdt, maar hij worstelt om de waarheid te ontdekken. De God van zijn vrienden kan hij niet aanvaarden, maar de verborgen God heeft hij in zijn hart lief. Br en Zr wij weten net zo als Job, dat de heerlijkheid zal komen en daarom verwachten wij met geduld. En in dat wachten staan wij niet alleen. Wij zijn zwak maar de Geest die ons lijden kent, bidt met ons mee.

Bidden is praten met God.

De Here Jezus Christus bidt als Hij aan het kruis hangt. Mijn God, Mijn God, waar bent U dan, waarom hebt Gij mij verlaten. Waarom dan? Je vragen of twijfels mogen er zijn, omdat je als het ware een appel doet op God. God U hebt toch iets anders voor ogen met de schepping? Het is niet zo maar wat mekkeren en zeuren. Je vraagt niet zozeer over jezelf, maar over die schepping, over alles wat zo moet zuchten. En dan zie de Here Jezus aan het kruis hangen, en dan roept Hij, HET IS VOLBRACHT, en dan neemt Hij al dat zuchten van de totale schepping op Zich en brengt dat bij de Vader. Dan wordt Hij degene die alles volbracht heeft. Jes 53 vers 12 zegt zo mooi: omdat Hij zijn leven heeft uitgegoten in de dood. Christus heeft steeds maar leven gegoten in de dood, net zo lang totdat de dood tenietgedaan was. Want de kern konden ze niet aantasten. Dan leven we vanuit de opstanding. Rom 8 vers 10 en 11 staat: indien Christus in u is, dan is wel het lichaam dood vanwege de zonde, maar de geest is leven vanwege de gerechtigheid. En indien de Geest van Hem, die Jezus uit de doden heeft opgewekt, in u woont dan zal Hij, die Christus Jezus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken door zijn Geest, die in u woont. Hier gaan wij in tot Het Leven dat ver boven het lijden uitsteekt. Wij concentreren ons op Christus, die ons Leven is. Dan zullen wij steeds meer ervaren dat Jezus Christus, ook onze opstanding is. HIER EN NU! Er staan verschillende schriftplaatsen waar gewezen wordt op; dat wij met Christus gestorven zijn, waar gewezen wordt op; een gemeenschap hebben aan zijn lijden; waar gewezen wordt op; een leven uit de doden, op een overwinnaar zijn over de zonde, om meer dan overwinnaar zijn door Hem. Dat is de toezegging van God en Hij is geloofwaardig. Uit de brieven van Paulus ontvangen wij de verzekering van de hoop der heerlijkheid. Wij, die geen hoop hadden. Wij, die zonder God waren in de wereld. Wij, die verre waren, maar nu nabij gekomen zijn door het bloed van Christus. Wij mogen ons verblijden om de trouw van God, ondanks de afval.

Paulus

Wonderlijk is de roeping van Paulus, Paulus was een lasteraar, een vervolger. Op een aparte wijze is Paulus geroepen, niet voordat hij eerst bekeerde, niet voordat hij bewust berouw had, maar terwijl hij zijn verwoestend werk deed, pakte God hem in de kraag. Paulus zegt in Gal.1 vers 15, dat het God behaagt heeft, Zijn Zoon in Hem te openbaren. Dat is het Evangelie. Dat Christus bekend gemaakt wordt, dan wordt de zonde wel nagelaten, en de goede werken komen als vruchten van de Geest {Gal 5:22}. Voor de roeping van Paulus hing de redding af van bekering, berouw, geloof en gedoopt zal zijn, maar nu is de redding een feit. Paulus als voorbeeld leert ons anders. Gelooft in hem, die de goddeloze rechtvaardigt {Rom. 4 vers5}. Want wij hebben allen gezondigd en derven de heerlijkheid Gods; wij worden allen om niet gerechtvaardigd door de verlossing die in Christus is. Hij is de verzoening door het geloof in Zijn bloed. Wij mogen geloven, dat wij behouden zijn door genade, omdat Christus gestorven is en opgewekt is. En de vraag dringt zich op, zijn wij wedergeboren of een nieuwe schepping? Als je wedergeboren bent en je zou geen goede vrucht voortbrengen, dan word je uitgehouwen.{Matth.7 vers 19 en Matth.18 vers 8 en 9}. Maar een nieuwe schepping is zoiets bijzonders, zo uniek. Paulus spreekt van de gelovige van onze tijd van een nieuwe schepping.

2 Kor. 5 vers 17. Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuwe schepping, het oude is voorbij gegaan, zie het is alles nieuw geworden. 1 Kor. 3 vers 11: want een ander fundament, dan dat er ligt, namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen. Hij is het fundament geworden van de nieuwe schepping, de grondslag. Het is niet een kwestie van goede werken, van volharden, van een blijven in of een niet blijven in. Goede vruchten voort brengen of niet. Vandaar dat aan het einde van Rom 8 staat: Niets kan ons scheiden van de liefde Gods, noch de tegenwoordige dingen, noch de toekomstige dingen. Elke keer kom je weer onder de indruk van het verlossingswerk van de Here Jezus Christus. Hoe dat tot stand is gekomen. Het lijden, de smaad, de verzoeking in de woestijn, het sterven, de opstanding. Dan zie het contrast: de eerste Adam faalt in de hof en de tweede Adam volbrengt het in de woestijn. De Here Jezus gaat niet in op de uitnodiging van de duivel. En de Here Jezus zegt tot drie keer toe. Er staat geschreven. Weet u, in de woestijn vindt er een confrontatie plaats. Een confrontatie tussen de nieuwe Adam en de vorst der duisternis. Je zou kunnen zeggen: God presenteert Zijn geliefde aan het koninkrijk van de duisternis.

Confrontatie met de duivel

De confrontatie van de Here Jezus in de woestijn met de duivel, heeft veel parallellen met het boek Job. In het boek Job gaat de satan, de aarde doorkruisen. Er staat een woord, dat lett. betekent: inspecteren. En dan stuit de satan op een gegeven moment op die mens, die eruit springt, JOB. Het doel van de satan is, dat alles gaat zoals hij wil. En die mensen zoals Job mogen er niet zijn. Job 1 vers 18…hebt gij ook acht geslagen op mijn knecht Job? God geeft daar een getuigenis van zijn knecht Job. Dat zie in Lucas 3 vers 22 ook, dat er een stem kwam uit de hemel: Gij zijt mijn Zoon, de geliefde, in U heb Ik mijn welbehagen. En daar haakt de duivel dan ook meteen op in, Als je dan Zoon bent; zeg dan tot deze steen, dat hij brood worde. Eigenlijk is de stem uit de hemel in feite ook een voorstellen. Die verzoeking in de woestijn is heel frappant een tegenhanger van Adam in de hof. Adam at: de Here Jezus at niet. Hij zegt: je zult niet alleen van brood leven, maar van alle woord dat van de mond van God uitgaat. In Gen. 3 krijg je de greep naar de macht. En bij de verzoeking in de woestijn krijg je juist, dat Jezus zijn macht begint af te leggen. Hij grijpt niet naar de macht, Hij doet afstand van de macht. En aan het eind van het Evangelie kan Christus zeggen. Mij is gegeven alle macht. Toen had Hij het van de Vader gekregen. Matt. 28 vers 18. Mij is gegeven alle macht in de hemel en op aarde. Lett. autoriteit. Dat is gezag. Dat is iets anders dan macht. Iemand kan onder de indruk komen van een persoon, omdat hij gezag heeft. Omdat hij iets te zeggen heeft, omdat je vindt; hij zegt me iets. God regeert dus niet door macht, maar gezag, door liefde. Steeds lijkt God het te verliezen. De Here Jezus aan het kruis… Hij neemt ook het kleinste volkje temidden van de volkeren. En bij het kruis zeggen ze ook: zie je wel, Hij kan het niet. Maar dan op die momenten is het de overmacht van zijn liefde die het wint Want alzo lief heeft God de wereld gehad.. Joh. 13 vers 1

Liefhebben tot het einde

Hij heeft de zijnen, die in wereld waren, liefgehad tot het einde. Er staat: Hij gaat uit deze wereld over tot de Vader, naar de Vader. En het wonderlijk is, juist de zijnen, die Hem dan niet aannemen, blijft Hij liefhebben. Want Christus is het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt. Er staat niet, de zonde van de gelovige, maar van de wereld. Johannes wil laten zien: de uitverkorene treedt in de plaats van de verworpene. De Uitverkorene wordt de verworpene. Vandaar dat middelste kruis. Daar had Barabbas moeten hangen. Maar Hij die zonder zonde was, werd voor ons tot zondoffer gemaakt. De Here Jezus was zondeloos. Hij was tammim, gaaf, een mens uit één stuk. Fillp… en in zijn uiterlijk als mens bevonden. Hoe ze Hem liet lijden, Hij heeft de weg volbracht. Volkomen verzoening is er tot stand gekomen door het reinigende bloed van Christus. En als de Here Jezus zegt: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten, dan schuift de demonie tussen Jezus en de Vader. En dat geeft een intense verlatenheid. En als de Zoon die weg gaat, is dat voor de Vader ook een intens lijden, want dat vergeten wij vaak. Het lijden van de Vader, want het is Zijn Zoon, Zijn schepping.

Door één mens is de boze de wereld binnengekomen. En door de Mens gaat de duivel de wereld weer uit. Anders zou die aanklager tot in alle eeuwigheid kunnen doortetteren. Zo is de duivel uitgepraat. Openb. 1 vers 17. Wees niet bevreesd, Ik ben de eerste en de laatste en de levende, en Ik ben dood geweest, en zie, Ik ben levend tot in de eeuwen der eeuwen. Wat voor een weg wij ook gaan, God is de eerste. Hij staat aan het begin van onze weg en Hij gaat met ons mee. Hij is ook de laatste. Als God de laatste is, hoeft nooit iemand het gevoel te hebben, dat hij achteraan komt. Want Christus komt altijd nog achter ons. Dat is liefde van de bovenste plank. In de tijd, dat de Heer op aarde rondwandelde, weren zij, die in Hem geloofden, verbonden met de levende Jezus, wij zijn gebonden met de opgestane Christus. In Ps 23 staat: de Heer is mijn herder, mij ontbreekt niets; je kunt ook vertalen: de Heer is mijn herder, ik zal niet ontbreken. Dat is de hoop van de kinderen van God.

De zekerheid van het geloof

En dan eindigt Rom 8 met de zekerheid des geloofs. Wij zijn blij met de zekerheid waarmee ons behouden zijn vast ligt. De Rots Christus, Zijn plan is niet stuk te krijgen. Wie zal er in de hemel of op aarde aan dat plan iets veranderen? Wie is er tegen ons? Ja, misschien zijn er die menen tegen ons te zijn, maar ook zij behoren tot dat alles, dat God doet medewerken te goede. Het dierbaarste wat Hij geven kon, gaf hij, Zijn eigen Zoon spaarde Hij niet, zou Hij ons dan niet samen met Hem alles schenken. En Paulus stelt drie vragen, in vers 33,34,35. Wie zal uitverkorenen God beschuldigen? God die rechtvaardigt? Neen, Hij beschuldigt toch niet. Wie veroordeelt? En: Wie zal ons scheiden van de liefde Gods in Christus Jezus? Verdrukking of benauwdheid, niets van dat alles. Niemand kan ons scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here. Ze kunnen het niet. En dat is ons ten goede, en dat is ten goede van Zijn schepping.

Ja, hierom getroosten wij ons moeite en grote inspanningen, omdat wij onze hoop gevestigd hebben op de levende G

Deze studie-serie bestaat uit de volgende onderdelen:

De vrucht van de Heilige Geest	De Gaven van de Heilige Geest
Inleiding Hoop Liefde Vreugde Vrede Geduld Goedertierenheid Goedheid Trouw Zachtmoedigheid	Inleiding Tongentaal Vertolking van Tongen Profetie Woord van Kennis Woord van Wijsheid Onderscheiden van Geesten Geloof Genezing Wonderwerken

 READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM - AUDIO

Remember all victims of violence worldwide      1  2   3   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS