HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                   

Goede vrucht - Vruchten en Gaven van de HEILIGE GEEST - VREDE

     De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

Nieuwsbericht van holyhome.nl

VRUCHTEN VAN DE HEILIGE GEEST : VREDE

Ontdek het door je eens te verdiepen in wat de Bijbel daarover te zeggen heeft. Neem er de tijd voor. Het zal je verbazen hoezeer je leven erdoor verrijkt zal worden. en niat alleen het leven van jezelf, maar ook het leven van de mensen om je hee. Niet alleen jouw eigenwaarde stijgt maar óók je kijk op de ander. Het zal je eigen levensstijl ten goede komen. En dat alles tot eer van Hem die jou die Geest wil schenken.
Bedenk wél dat misschien niet alle gaven en vruchten bij jezelf te herkennen zijn. Dát heeft niets met gebrek aan geloof te maken maar met de mate waarin God ze verdeeld over de mensen. Dát maakt de verscheidenheid alleem maar mooier en zorgt er ook voor dat wij als mensen op elkaar zijn aangewezen. Zo vormen we als mensen een aanvulling op elkaar!

VREDE

Eisenhower, voormalig president van de Verenigde Staten en geallieerd opperbevelhebber in Europa tijdens de Tweede Wereldoorlog, werd door Richard Nixon in zijn boek Six Crises als volgt aangehaald: "Bij de voorbereidingen voor de veldslagen heb ik altijd ervaren dat plannen nutteloos zijn, maar dat planning onontbeerlijk is." Hij zei dit, omdat tijdens het heetst van de strijd, of het nu politiek of militair was, de gebeurtenissen zich nooit schenen te ontwikkelen zoals de plannen veronderstelden. Echter planning in zichzelf stimuleerde het denken zodat leiders aanpassingen konden doorvoeren om de snel veranderende en uitdagende omstandigheden tijdens de strijd het hoofd te bieden. Op deze manier behield men gedeeltelijk greep op de gebeurtenissen.

Het leven is moeilijk en schijnt bij tijden oneerlijk

Gebeurtenissen doen zich bijna nooit voor zoals gepland, toch is een hoofdreden dat we plannen maken het vermijden van de verontrustende stress dat we de zaken niet meer onder controle hebben. Het is zeer zeker begrijpelijk waarom we allemaal rust willen. Maar de realiteit van de geschiedenis van de mens is dat rust een zeldzame toestand is, of het nu is tussen naties, families, personen of bij tijden zelfs binnen onszelf. We kunnen er erg op gespitst zijn om binnen het kader van onze "wereld" plannen te maken gericht op zekerheid en te streven naar zekerheid, maar mensen en gebeurtenissen buiten onze invloed dringen voortdurend door en verstoren soms onze gewenste orde in hoge mate.

Het is verbazingwekkend te bedenken op hoeveel dingen die onze "wereld" vormgeven, we echt geen invloed kunnen uitoefenen. Het begint al eer we geboren worden. We hebben geen invloed op wie onze ouders zijn, of wanneer of waar we geboren worden. Onze ouders geven ons een stel genen door die bepalen hoe we eruit zien. Zullen we mannelijk of vrouwelijk zijn, lang of kort? Zal onze huid en ons haar die van de meerderheid zijn of die van een vervolgde minderheid? Worden we fysiek of mentaal gehandicapt geboren? Worden we geboren in een vrij land met veel mogelijkheden tot opleiding en rijkdom, of leiden we een hard bestaan waarin we alles beetje bij beetje bijeen moeten schrapen? We krijgen bij onze geboorte allemaal een verschillende uitgangspositie en God verwacht dat we binnen die omstandigheden naar beste vermogen zullen handelen.

Toch zijn omstandigheden bepaald door geboorte en erfelijkheid slechts het begin van de dingen die buiten onze invloed staan. Wat voor soort ouders gaven ons het leven? Waren zij aardig en gul, hadden zij een vooruitziende blik bij onze voorbereiding op het leven in deze wereld? Mishandelden ze ons of vulden ze ons leven met liefdevolle attentie, ons corrigerend als dat nodig was om ons te helpen in het vormen van ons karakter? Stuurden ze onze opleiding middels een vriendelijk aansporen om ons best te doen? Voedden ze ons op met sterke morele waarden, of lieten ze ons maar opgroeien als een ongewenst bijproduct dat hun plannen voor hun leven verstoorde?

Dit soort toelichting kan eindeloos doorgaan, maar het is belangrijk te begrijpen dat een groot deel van ieders leven totaal buiten zijn invloed staat. Zelfs lang na onze geboorte hebben we geen invloed op belangrijke veroorzakers van onrust. We hebben er geen invloed op of ons land ten oorlog gaat, of de aandelenmarkt in elkaar stort. Wat kan iemand doen aan het weer dat een droogte of een plotselinge watersnood veroorzaakt? Kunnen we een angstaanjagende, het leven veranderende aardbeving tegenhouden, die zonder ook maar de geringste waarschuwing het leven van duizenden mensen kan vernietigen?

Zelfs in de intimiteit van persoonlijke relaties is onze invloed op houding en gedrag van anderen minimaal. Hoevelen van ons zijn er werkelijk in geslaagd iemand te veranderen of van een verslaving af te helpen? Als een verslaafde, ondanks indringende smeekbeden, een ontkennende houding heeft, zal hij zelden eerlijk de waarheid van zijn verslaving onder ogen zien, totdat hij volkomen vastgelopen is en nergens een uitweg meer ziet.

Hebben wij in feite onszelf onder controle? De apostel Paulus schrijft in de Romeinenbrief:

Romeinen 7:15-17 Want wat ik uitwerk, weet ik niet; want ik doe niet wat ik wens, maar waar ik een afkeer van heb, dat doe ik. 16 Indien ik nu wat ik niet wens, toch doe, stem ik toe, dat de wet goed is. 17 Doch dan bewerk ik het niet meer, maar de zonde, die in mij woont.

Het klinkt alsof Paulus bij tijden onder controle van zijn oude natuur stond en niet dat hij deze onder controle had.

Dit is belangrijk, omdat verdriet en bezorgdheid de basis zijn van veel onrust en verontrusting die in zo veel levens voorkomen. Ze ontstaan door de angst en onzekerheid schijnbaar overgeleverd te zijn aan de grillen van de omstandigheden en mensen buiten onze controle. Ons denken wordt verontrust omdat we bang zijn voor wat ons of onze geliefden overkomt of kan overkomen. We maken ons bezorgd dat de gevolgen moeilijk te overwinnen zullen zijn, ons in verlegenheid zullen brengen, fysiek pijnlijk zullen zijn, onze reputatie zullen schaden, of dat we overweldigd zullen worden en een groot verlies zullen lijden.

In Genesis 41 staat in de verzen 8 en 16:

Genesis 41:8, 16 De volgende morgen was zijn geest onrustig en hij ontbood al de geleerden en al de wijzen van Egypte, en Farao vertelde hun zijn dromen, maar er was niemand, die ze Farao kon uitleggen ... 16 En Jozef antwoordde Farao: Geenszins; God zal Farao's welzijn verkondigen.

Dit is een typische reactie. Farao's denken was verontrust, opgewonden, omdat hij niet begreep. Zijn onheilspellende droom maakte hem bezorgd omdat hij, ondanks zijn macht, niet onder controle kon hebben wat hij zelfs in de verste verte niet kon begrijpen.

Definities

Elk goed woordenboek zal "vrede" definiëren als afwezigheid van oorlog, harmonie, overeenstemming, kalmte, rust, stilte, niet verstoorde geestestoestand, afwezigheid van mentaal conflict, tevredenheid, acceptatie van omstandigheden en afwezigheid van spanning. Het zal tegenhangers opsommen zoals oorlog, spanning, onrust, verstoring, conflict en opwinding.

Het Griekse woord uit het Nieuwe Testament dat het meest wordt vertaald met "vrede" is eirene. Het heeft de betekenis van "samenvoegen wat voorheen uiteengegaan of verstoord was". Daarom wordt het vaak gebruikt om "éénmaken; stilte; en rust" aan te duiden. De Daily Study Bible Commentary van William Barclay zegt: "Het betekent niet slechts vrijheid van moeite, maar ook alles wat voor een mens het hoogste goed betekent."

Dit woord is niet met deze betekenis ontstaan. Zijn klassiek Grieks gebruik was beperkt, het werd slechts gebruikt om de afwezigheid van conflict aan te duiden. De schrijvers van het Nieuwe Testament echter, ook bekend met het Hebreeuwse shalom, gebruikten eirene als synoniem. Aldus ging eirene ook duiden op innerlijke voldoening, de tevredenheid en innerlijke rust die voortkomen uit het leiden van een volwaardig leven.

Het Hebreeuws gebruikt voornamelijk drie woorden, maar één daarvan nemen we niet in beschouwing omdat het verwijst naar het vrede-offer. Het tweede is charash. Het betekent kalm en rustig blijven met nog een groot aantal nuances, zowel positief als negatief, afhankelijk van de context.

Het derde is de welbekende groet shalom. Hoewel het ook algemeen wordt vertaald met een enkel woord zoals vrede, rust, gunst, veilig, gezondheid, welzijn en voorspoed, heeft het, zoals de International Standard Bible Encyclopedia stelt "een basisbetekenis van totaliteit of compleetheid die tevredenheid, volwassenheid, gezondheid en volkomenheid inhoudt".

Dus evenals eirene duidt het ook op datgene wat voor een mens het hoogste goed is. Jammer genoeg komt deze betekenis niet tot uiting in de Nederlandse vertaling. We missen iets en wel in die zin dat shalom, of het nu als groet of als heilwens wordt gebruikt, het verlangen in zich draagt dat het de ontvanger in de meest uitgebreide betekenis van het woord goed zal gaan. Als het wordt toegepast op de rust van de geest van iemand, zelfs te midden van moeiten, suggereert het dat de persoon wordt gezegend met volkomenheid, of dat zijn karakter verder groeit naar het beeld van God die volmaakt is.

Ander bijbels gebruik van vrede

In zowel het Oude als het Nieuwe Testament komt het gebruik van "vrede" overeen met ons gebruik in onze cultuur vandaag de dag. Het wordt vaak begrepen als het tegengestelde van oorlog en sociale onrust, zoals in Prediker 3:8:

Prediker 3:8 Een tijd om te beminnen en een tijd om te haten, een tijd van oorlog en een tijd van vrede.

Op andere momenten wordt het gekoppeld aan de afwezigheid van oorlog. Spreuken 16:7 zegt:

Spreuken 16:7 Als iemands wegen de Here behagen, doet Hij zelfs diens vijanden vrede met hem maken.

Jeremia 12:12 voegt daaraan aan toe:

Jeremia 12:12 Op alle kale heuvels in de woestijn zijn verwoesters gekomen, want het zwaard des Heren verslindt van het ene einde van het land tot het andere, niemand heeft vrede.

God laat in verschillende samenhang zien dat zulke condities wenselijk zijn, zoals in stamverband, steden en volken. Misschien kunnen deze twee tegengestelde verwijzingen dit illustreren:

2 Kronieken 15:5-6 In die tijden was er geen vrede voor hem die uitging noch voor hem die inging, maar er was grote beroering onder al de inwoners der landen: volk botste tegen volk en stad tegen stad, want God bracht hen in beroering door allerlei benauwdheid.

1 Koningen 4:24-25 Want hij heerste over alles aan deze zijde van de Rivier, van Tifsach tot Gaza, over alle koningen aan deze zijde van de Rivier, en hij had vrede rondom aan alle zijden, zodat Juda en Israël gerust woonden, ieder onder zijn wijnstok en onder zijn vijgeboom, van Dan tot Berseba, gedurende het gehele leven van Salomo.

De bijbel laat zien dat zo'n vrede het resultaat kan zijn van militaire overwinning. In Jeremia 43 brengt de profeet een profetie onder woorden die God hem gaf over Nebukadnessar en Egypte:

Jeremia 43:11-12 Hij zal komen en het land Egypte slaan: wie bestemd is ten dode, ten dode, en wie bestemd is ter gevangenschap, ter gevangenschap, en wie bestemd is ten zwaarde, ten zwaarde. Hij zal vuur leggen aan de tempels der goden van Egypte en die verbranden of gevankelijk wegvoeren, en hij zal zich in het land Egypte wikkelen, zoals een herder zich in zijn mantel wikkelt en ongehinderd daaruit wegtrekken. (Statenvertaling: "uittrekken in vrede")

In de bijbel betekent het uittrekken van een koning in vrede dat hij heeft overwonnen, zijn doel heeft bereikt. Overgave wordt aldus getoond als element van de daaruit voortvloeiende vrede. In 2 Samuёl 10 wordt zo'n gebeurtenis weergegeven:

2 Samuёl 10:19 Toen al de koningen, de vazallen van Hadadezer, bemerkten, dat zij door Israël verslagen waren, sloten zij vrede met Israël en onderwierpen zich aan hen; en de Arameeёrs durfden de Ammonieten niet weer te hulp te komen.

De bijbel laat echter ook zien dat diplomatie vrede kan voortbrengen:

Esther 9:29-30 En koningin Ester, de dochter van Abichaїl, schreef samen met Mordekai, de Jood, met alle nadruk om deze tweede brief over het Purimfeest zo krachtig mogelijk te maken. 30 En hij zond brieven aan al de Joden in de honderd zevenentwintig gewesten van het rijk van Ahasveros, woorden van heilwens en trouw.

Esther 10:3 (Leidse Vertaling) Want de Jood Mordochai was de eerste na koning Ahasweros; groot was hij onder de Joden en welgevallig aan zijn talrijke broeders het goede zoekende voor zijn volk en vrede verkondigende aan geheel zijn nakroost.

David zocht, zoals uit 1 Samuёl 25 blijkt, ook vrede middels diplomatie:

1 Samuёl 25:4-6 Toen David in de woestijn hoorde, dat Nabal zijn schapen schoor, zond hij tien mannen en David zeide tot de mannen: Gaat naar Karmel en begeeft u naar Nabal. Vraagt hem uit mijn naam naar zijn welstand en zegt dit: Gegroet! Vrede zij u, vrede zij uw familie, vrede zij over al wat gij bezit.

De bekrachtiging van verdragen was bedoeld om vrede voort te brengen, evenals wij die verwachting vandaag de dag hebben. In Genesis 26 staat een duidelijk voorbeeld.

Genesis 26:28-31 Daarop zeiden zij: Wij hebben duidelijk gezien, dat de Here met u is; daarom zeiden wij: laat er toch een verdrag onder ede tussen ons zijn, tussen ons en u; en laten wij een verbond met u sluiten: 29 dat gij ons geen kwaad zult doen, evenals wij u niet aangeraakt hebben, en evenals wij u enkel goed gedaan hebben en u in vrede hebben laten heengaan; nu zijt gij de gezegende des Heren. 30 Toen richtte hij hun een maaltijd aan, en zij aten en dronken. 31 De volgende morgen vroeg zwoeren zij elkander de eed. Daarop deed Isaak hen uitgeleide, en zij gingen van hem heen in vrede.

In het algemeen is vrede in het Oude Testament de toestand die ontstaat als conflicten zijn opgelost, terwijl in het Nieuwe Testament die toepassing sterk is verminderd. Daar is vrede meer een innerlijke kwaliteit van hen die gezegend zijn door verzoening met God, Zijn doel kennen en vertrouwen hebben in Zijn soevereiniteit over de menselijke aangelegenheden en hun leven.

Jezus spreekt over vrede

Jezus heeft in de evangeliën niet veel rechtstreekse uitspraken over vrede gedaan, maar één die op de vooravond van Zijn kruisiging werd gegeven, is veelzeggend:

Johannes 14:27 Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u. Uw hart worde niet ontroerd of versaagd.

Zijn gebruik van "hart" laat zien dat de vrede waar Hij het oog op heeft, terwijl wij in de wereld zijn, een geestestoestand betreft. Johannes 16:33 bevestigt dit:

Johannes 16:33 Dit heb Ik tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt. In de wereld lijdt gij verdrukking, maar houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.

Hoe heerlijk zou het zijn om vrij te zijn van de last om in deze gevaarlijke, onstabiele, gewelddadige wereld te leven; maar als zonen van God is dat niet ons deel. God heeft ons geroepen tot een leven dat haaks staat op veel van de praktijken en houdingen van deze wereld. We zitten gevangen, niet alleen in algemene gebeurtenissen en omstandigheden die in deze wereld ontstaan, maar ook als we onze naaste medemensen direct irriteren en boosmaken door ons vastberaden volgen van Gods weg.

Jezus zegt in Zijn gebed tot de Vader in Johannes 17:

Johannes 17:11 En Ik ben niet meer in de wereld, maar zij zijn in de wereld.

Op die manier worden we gevangen in de oorlogen van de wereld en moeten we ze ook verduren, evenals de economische veranderingen, vooroordelen, sociale onrust, natuurrampen en ongelukken. We zijn blootgesteld aan dezelfde ziekten als iedereen. Al deze dingen kunnen ons vrees inboezemen, ons bezorgd maken en onze vrede verdrijven, en dat doen ze ook. Het is in deze wereld erg gemakkelijk om te verwachten dat ons elk moment een ramp kan treffen.

In Johannes 17:14 stelt Jezus de bron van de meer persoonlijke vervolgingen aan de orde die onze vrede bedreigen:

Johannes 17:14 Ik heb hun uw woord gegeven en de wereld heeft hen gehaat, omdat zij niet uit de wereld zijn, gelijk Ik niet uit de wereld ben.

De gezindheid van het vlees is vijandschap tegen God (Romeinen 8:7) en we kunnen deze haat op een mogelijk schrikaanjagende manier voelen als deze rechtstreeks op ons is gericht. Door alle tijden heen heeft dit soort vrede ondermijnende verstoringen het verlies van banen, verdeelde families, ontwortelde levens door vlucht, gevangenschap (Handelingen 9:1-2; 12:3-4) en voor sommigen zelfs het martelaarschap (Handelingen 7:54-60; 12:1-2) opgeleverd.

Vrede en welvaart

Jezus zei dat we onder deze omstandigheden toch vrede kunnen ervaren, omdat Hij deze aan ons kan geven. Toen Hij dit zei, introduceerde Hij geen nieuw idee. Het "zegen en vloek" hoofdstuk, Leviticus 26, laat zien dat God de uiteindelijke bron is van vrede en Hij zal deze geven als wij voldoen aan de voorwaarde Zijn geboden te gehoorzamen.

Leviticus 26:6 En Ik zal vrede in het land geven, zodat gij nederliggen zult, zonder dat iemand u opschrikt; Ik zal de wilde dieren uit het land uitroeien, en het zwaard zal uw land niet teisteren.

Hier is vrede een kwaliteit van het leven die Hij kan geven, evenals Hij regen geeft op zijn tijd. Leviticus 26 benadrukt materiële welvaart als Gods zegen voor Israël. Vrede is noodzakelijk voor de materiële welvaart van een natie. Oorlog is de ergste hindernis om iets positiefs te bereiken; het is catastrofaal ondermijnend voor elk terrein van het leven. Het kan niet alleen een natie economisch kapot maken, maar ook zijn bevolking psychologisch in de kreukels doen geraken en zijn sociale structuren, zijn infrastructuur en zijn moed vernietigen.

Moeten we denken dat vrede minder noodzakelijk is voor geestelijke welvaart? Is het voor ons mogelijk de gelijkenis van God meer en meer aan te nemen als we worden afgeleid door conflicten en de bezorgdheid en moeiten die ze met zich meebrengen? Zelfs als we niet direct bij het conflict betrokken zijn, heeft het nadelige effecten op onze mogelijkheden op Gods manier te leven. Daarom adviseert Paulus ons in 1 Timotheüs 2:

1 Timotheüs 2:1-2 Ik vermaan u dan allereerst smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen te doen voor alle mensen, voor koningen en alle hooggeplaatsten, opdat wij een stil en rustig leven mogen leiden in alle godsvrucht en waardigheid.

Conflict bevordert zelfgerichtheid, mogelijk leidend tot vlucht, verdediging of aanval op anderen om een zekere mate van controle te handhaven of te bereiken. Het kan ook leiden tot een permanent loslaten van wat we probeerden te bereiken in het leven.

Jacobus 3 geeft directere en meer specifieke redenen waarom vrede zo'n groot voordeel heeft betreffende geestelijke welvaart:

Jacobus 3:17-18 Maar de wijsheid van boven is vooreerst rein, vervolgens vreedzaam, vriendelijk, gezeggelijk, vol van ontferming en goede vruchten, onpartijdig en ongeveinsd. Maar gerechtigheid is een vrucht, die in vrede wordt gezaaid voor hen, die vrede stichten.

"Wijsheid" duidt op een invloed van hemelse oorsprong, dus van God. Zij maakt de geest zuiver en eenvoudig, zij geeft niet een groter voorstellingsvermogen of meer intelligentie. Haar doel is iemand oprecht te maken, onschuldig en goed, daarna vreedzaam, enzovoort. Ze stelt iemand in staat in vrede met anderen te leven. Ze bevestigt Jezus' uitspraak dat Hij bereid is en in staat is een andere vrede te geven dan de wereld, een toestand die de mens van nature niet eigen is.

Als iemand een reine geest heeft, dan leidt dat tot vrede. Ten eerste gebeurt dit, omdat iemand met een reine geest vrede heeft met zichzelf. Hij is daarom niet eigengerechtig, zelfgericht en ontevreden proberend anderen zijn wil op te leggen en manieren te vinden andermans leven te beheersen. Zo iemand zal geen conflicten veroorzaken.

Ten tweede zullen ze Paulus' raad die hij op twee plaatsen gaf, opvolgen.

Romeinen 14:19 Zo laten wij dan najagen hetgeen de vrede en de onderlinge opbouwing bevordert.

Hebreeёn 12:14 Jaagt naar vrede met allen en naar de heiliging, zonder welke niemand de Here zal zien.

Het is erg moeilijk een conflict te hebben met iemand die niet terugvecht! Dit betekent niet dat we vrede moeten maken ten koste van alles door de waarheid te ontkennen. We kunnen trouw blijven aan de waarheid zonder ten oorlog te trekken, alhoewel het op het moment zelf een kostbare zaak kan lijken. Jezus — en vele anderen — deden het.

Jacobus voegt hier nog aan toe, dat deze benadering van de relaties in het leven leidt tot de vrucht van gerechtigheid. Deze zin kan betekenen dat wat wordt voortgebracht als vrucht gerechtigheid is, maar het kan ook betekenen: de vrucht die door gerechtigheid wordt voortgebracht. Het laatste heeft de voorkeur. De vrucht van de Geest is de vrucht die de Geest voortbrengt. De vrucht van bekering is de verandering die bekering teweegbrengt in iemands houding en manier van leven. De kwaliteiten die Jacobus noemt in Jacobus 3:18 maken deel uit van de vrucht van gerechtigheid. Gerechtigheid is daarom het zaad waaruit deze dingen groeien.

Maar een zaadje heeft de juiste omstandigheden nodig om te ontkiemen, te groeien en vrucht voort te brengen. Ongeacht hoe goed een zaadje is, als de omstandigheden niet geschikt zijn, wordt dit proces belemmert en het zal slechts beperkt vrucht dragen. De gelijkenis van de zaaier in Mattheüs 13 laat dit duidelijk zien. Vrede is de juiste omstandigheid voor de vrucht van gerechtigheid en vredestichters zijn de "tuinlieden met de groene vingers". Een goede oogst vereist de juiste omstandigheden voor goed zaad.

Zo belangrijk is vrede voor de geestelijke welvaart van de christen dat God toestaat dat een huwelijk wordt verbroken door scheiding als er geen vrede kan heersen.

1 Corinthiёrs 7:15 Maar indien de ongelovige haar verlaat, laat hij haar verlaten. De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden; tot vrede heeft God u geroepen.

Scheiding wordt gewoonlijk voorafgegaan door een tamelijk lange periode van twist. Het is oorlogvoering op beperkte schaal. Leven in een omgeving waar oorlog heerst, zelfs in eigen huis, draagt weinig bij om te groeien naar het beeld van de liefhebbende God van vrede. Het dwingt iemand zich op zichzelf te richten en, in het slechtste geval, is het heel goed mogelijk dat God iemand in zulke twistzieke omstandigheden zal kwijtraken. Op zijn minst zal groei langzaam en minimaal zijn.

Anders dan de vrede van de wereld

We hebben al gezien dat de vrede waarover Jezus spreekt, een andere bron heeft dan die van de wereld. Maar er is nog een ander element dat totaal anders is. De vrede van de wereld wordt veroorzaakt door geschapen dingen en het handelen van vleselijke wezens. De geschiedenis bewijst dat het rusteloze streven van de mens naar de vredige belofte van macht, rijkdom en roem hem slechts achter laat met zorg, bezorgdheid en leed. God heeft geschapen dingen niet de macht gegeven om vrede voort te brengen. Het gevolg is, dat als iemand deze dingen denkt te hebben bereikt, de eindeloze cyclus om een verlangde vrede te verwerven alleen maar opnieuw begint.

Valse religie, filosofieën van de mens en zelfs hechte vriendschappen kunnen dit verlangen niet vervullen. Deze kunnen niets veranderen aan de oorzaak van deze rusteloosheid die voortkomt uit een schuldig geweten of vijandschap met God. Ze kunnen er aanspraak op maken vrede te geven, maar wat kunnen ze doen aan het probleem van zonden en een echte relatie met God? Kan iets van hen iemand verzoenen met God en hem een nieuwe natuur geven?

Kunnen zij iemand de zekerheid geven die voortkomt uit de wetenschap dat zijn leven in handen is van de almachtige, soevereine Schepper van alle dingen, wiens oplettendheid zo groot is dat Hij zelfs opmerkt dat een musje valt? Kunnen zij een volledig zicht geven op het grote en heerlijke doel waar God naar toe werkt? Kunnen zij een blijvende en volledige genezing geven van iemands kromme en verdraaide geest, of zijn zieke lichaam?

De christen kan de beschikking hebben over de vrede die "alle verstand te boven gaat" (Filippenzen 4:6-7), omdat God dit allemaal en nog veel meer doet. Toch hebben we tot nu toe slechts een klein beetje geproefd van de kennis die de christen ondersteunt in zijn begrip van deze verontruste wereld en zijn leven daarin.

Rechtvaardiging en vrede

Paulus schrijft: Romeinen 5:1-2 Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus, 2 door wie wij ook de toegang hebben verkregen (in het geloof) tot deze genade, waarin wij staan, en roemen in de hoop op de heerlijkheid Gods.

Deze verzen volgen op een lang gedeelte over rechtvaardiging door geloof. Paulus besluit hoofdstuk 4 met het feit dat de opstanding van Christus Gods getuigenis was dat het werk van Christus was geaccepteerd en dat onze rechtvaardiging dus zeker was gesteld.

Het woordje "dan" aan het begin van hoofdstuk 5 toont dat het onmiddellijke voordeel van rechtvaardiging is, dat we vrede hebben met God. Dit is de praktische invloed van rechtvaardiging door geloof op het leven van hen die gerechtvaardigd zijn. Paulus zegt verder in:

Romeinen 8:6-7 Want de gezindheid van het vlees is de dood, maar de gezindheid van de Geest is leven en vrede. 7 Daarom dat de gezindheid van het vlees vijandschap is tegen God; want het onderwerpt zich niet aan de wet Gods; trouwens, het kan dat ook niet.

Dit maakt duidelijk dat de zondaar de vijand van God is en dat de geestesgesteldheid van de zondaar verre van vredig is. Die is in oorlog en het zondigen van de zondaar bewijst de oorlogvoering, de rebellie in zijn geest. Hij is vaak opgewonden, ontsteld en in beroering en voelt zich vervreemd van God. God is niet in al zijn denken (Psalm 10:4). Jesaja legt dit uit:

Jesaja 57:20-21 Maar de goddelozen zijn als de zee, zo opgezweept, dat zij niet tot rust kan komen, en wier wateren slijk en modder opwoelen. De goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede.

De zondaar beeft als hij aan Gods wet denkt. Hij vreest Gods oordeel en is ontsteld als hij over het graf en de dood nadenkt. Maar als God iemand tot bekering brengt, openbaart Hij Zijn bereidheid tot verzoening door het offer van Zijn Zoon. Door geloof en berouw verdwijnen de obstakels opgeworpen door Gods rechtvaardigheid en wet, en is Hij bereid tot vergeving en vrede. Als de zondaar dit aanvaardt, veroorzaakt dit proces vrede in de geest, een vrede die de wereld niet kan geven of wegnemen, omdat de wereld krachteloos is jegens zonde. Deze vrede is het werk, het product, van de Geest van God waardoor de zondaar is geroepen en die hem hiertoe heeft geleid.

Toegang tot God

Het tweede voordeel van rechtvaardiging door geloof is toegang tot God. Dit speelt een grote rol in het in stand houden van de vrede die begon met verzoening. Verzoening veronderstelt een relatie tot stand gebracht met God om vredige omgang voort te zetten. Zonder toegang tot Hem kunnen we geen omgang en geen relatie met Hem hebben. De vrede zal spoedig verdwijnen, omdat we vervreemd raken daar we Hem niet kennen. Door de toegang tot Hem kunnen we kracht uit Hem putten om de beproevingen van het leven aan te kunnen.

Onze relatie is er een van persoonlijk vertrouwen, die in zekere zin rechtvaardiging achter zich laat om voort te gaan naar heiliging en uiteindelijk verheerlijking in Gods Koninkrijk. Het pad dat we volgen is niet altijd gemakkelijk. Lucas schrijft in Handelingen 14 dat de apostelen rondgingen:

Handelingen 14:22 om de zielen der discipelen te versterken en hen te vermanen om te blijven bij het geloof, en dat wij door vele verdrukkingen het Koninkrijk Gods moeten binnengaan.

"Verdrukkingen" doet denken aan moeilijkheden, bezorgdheid, vrees en twijfel. Paulus schrijft echter in Romeinen 5 dat zij die vrede hebben met God en toegang tot Hem hebben:

Romeinen 5:3b-5 ... roemen ook in de verdrukkingen, daar wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt, 4 en de volharding beproefdheid, en de beproefdheid hoop; 5 en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, die ons gegeven is.

Deze vrede is niet een soort van wereldlijke tevredenheid die de mens kan krijgen door zijn normen en verwachtingen te verlagen. Het is zowel een gave van God aan hen die door Jezus Christus met Hem zijn verzoend, als het product van de Heilige Geest in ons als we groeien in een voortdurende, vertrouwende relatie door de dagelijkse beslommeringen van het leven.

De kijk van een christen op het leven kan totaal anders zijn dan die van anderen in de wereld, rustig en kalm ondanks de rampen die hij om zich heen ziet. Dit betekent niet dat de vrede van een christen een soort magie is, of dat hij geen aandacht schenkt aan de ernst van de situatie. Ook betekent het niet dat de christen deze wonderlijke kwaliteit zomaar ineens verwerft, of dat ze altijd onveranderd aanwezig is. Ze is echter altijd bereikbaar door geloof, omdat hij toegang heeft tot de soevereine, almachtige God. God heeft altijd alles onder controle en is vervuld met liefde en wijsheid en Hij is bereid deze ten gunste van ons te gebruiken.

Zich verheugen in hoop

Een derde gevolg van Gods Openbaring van Zichzelf die vrede voortbrengt en in stand houdt, is dat we kunnen "roemen in de hoop op de heerlijkheid Gods" (Romeinen 5:2). Eenvoudig gezegd: een christen heeft begrip van het doel van het leven en smacht er verlangend naar in Gods Koninkrijk te worden geboren. De vraag "Waartoe bent u geboren?" is beantwoord en hij kan zich in zijn leven richten op het zich in dienst stellen van God, ervan verzekerd zijnde dat God in zijn belang eraan zal werken om Zijn beeld in hem tot stand te brengen.

Paulus roept in Romeinen 8 uit:

Romeinen 8:31-32, 35, 37-39 Wat zullen wij dan van deze dingen zeggen? Als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn? 32 Hoe zal Hij, die zelfs zijn eigen Zoon niet gespaard, maar voor ons allen overgegeven heeft, ons met Hem ook niet alle dingen schenken? ... 35 Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking of benauwdheid of vervolging of honger, of naaktheid, of gevaar, of het zwaard? ... 37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem, die ons heeft liefgehad. 38 Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, 39 noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here.

De Schrift toont aan dat de vrucht van vrede, evenals liefde en vreugde, het werk is van Gods Heilige Geest in ons. De gehele menselijke geschiedenis geeft blijk van bijna voortdurende oorlogvoering voortkomend uit de karaktereigenschappen die natuurlijk zijn voor de mens. "Vrede, vrede!" roept de mens, "terwijl er geen vrede is" (Jeremia 6:14; 8:11). Dat is een lege, onmogelijke kreet in deze wereld, omdat de Schrift ook waarheidsgetrouw getuigt:

Romeinen 3:17 En de weg des vredes kennen zij niet.

De vrede die Jezus aanbiedt, komt alleen als resultaat van Gods roeping door Zijn Geest, waardoor Hij in en door ons werkt om ons in liefdevolle onderwerping aan de weg des vredes te brengen. Dat is de weg van dagelijks spreken en wandelen met God, Hem intiem leren kennen, liefdevol gebruik maken van Zijn wijsheid en macht om Zijn heerlijk doel in ons leven te bereiken. Het brengt een vrede voort die alle begrip te boven gaat, omdat dan alles onder volmaakte controle is (Romeinen 8:28-30).

We dienen 'rechte voren' te trekken

Paulus vermaande de jonge prediker, Timoteüs: "Maak er ernst mede u wèl beproefd ten dienste van God te stellen, als een arbeider, die zich niet behoeft te schamen, doch rechte voren trekt bij het brengen van het woord der waarheid" (2 Timoteüs 2:15).

Een prediker dient het woord der waarheid te brengen. Hij moet zich inspannen om dit op een juiste wijze te doen, wat hier treffend beschreven wordt als 'rechte voren trekken'.

Kromme voren trekken, kan ook. Heel gemakkelijk zelfs. Wanneer een prediker de Schrift misbruikt is dit niet ten dienste van God. Hij zou zich moeten schamen.

Onlangs beluisterde ik een aantal lezingen waarin zowat alle vormen van ernstige schriftmisbruik voorkwamen. Laten wij drie voorbeelden daarvan bespreken.

Afwezigheid van het woord

Eén spreker heeft zo goed als geen schriftgedeelten aangehaald. Van de enkele teksten die wèl aan bod kwamen, hadden de meeste niet eens betrekking op het thema!

"Verkondig het woord" werd Timoteüs nadrukkelijk bevolen (2 Timoteüs 4:2).

Waarmee heeft de spreker zijn tijd dan wel gevuld? Hij verkondigde hoofdzakelijk zijn eigen ideeën. Uitdrukkingen zoals 'Ik denk,' 'Ik meen,' 'Ik geloof' kwamen veelvuldig voor.

Er werden meer teksten aangehaald uit andere boeken (dikwijls niet eens door christenen geschreven), dan uit de bijbel. Tevens werden de toehoorders naar hun mening gevraagd, doch Gods woord werd weinig geraadpleegd.

Naar de oorzaak kunnen wij alleen maar raden

Misschien kent hij de Schrift gewoon niet. In de Schrift staat er veel geschreven over het thema dat hij behandelde, maar misschien weet hij dat niet.

Apollos werd beschreven als "een geleerd man, doorkneed in de Schriften" (Handelingen 18:24). Is dat niet een prachtige aanbeveling? Een prediker dient doorkneed in de Schriften te zijn. Dan komt Gods woord vanzelf eruit wanneer hij spreekt!

Misschien heeft nalatigheid een rol gespeeld. Inspanning en grondige studie zijn vereist om het woord van God te brengen in verband met een onderwerp. "Maak er ernst mede" werd Timoteüs bevolen.

Of misschien beseft hij gewoon niet hoe krachtig Gods woord wel is. Misschien denkt hij dat zijn eigen woorden en de woorden van anderen evengoed zijn.
 Een prediker mag nooit vergeten dat het belangrijkste van zijn preek de aangehaalde schriftgedeelten zijn.

"Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift overleggingen en gedachten des harten; en geen schepsel is voor Hem verborgen, want alle dingen liggen open en ontbloot voor de ogen van Hem, voor wie wij rekenschap hebben af te leggen" (Hebreeën 4:12,13). Ziet u, Gods woord is krachtig omdat het GODS woord is!

"Ik betuig u nadrukkelijk voor God en Christus Jezus, die levenden en doden zal oordelen, met beroep zowel op zijn verschijning als op zijn koningschap: verkondig het woord, dring erop aan, gelegen of ongelegen, wederleg, bestraf en bemoedig met alle lankmoedigheid en onderrichting" (2 Timoteüs 4:1,2).

Eigenmachtige uitleg

Een tweede spreker heeft in zijn lessen heel veel schriftgedeelten aangehaald. Het was duidelijk dat hij de Schrift goed kende, dat hij het onderwerp grondig had bestudeerd, en dat hij zijn lessen goed had voorbereid. Wegens de vele aanhalingen uit de Schrift waren zijn lessen leerrijk.

Toch heeft hij een grove fout begaan. Dikwijls, nadat hij een tekst had aangehaald die ruimschoots het behandelde bewees, heeft hij daaraan zoiets toegevoegd als: "Nu, sommigen interpreteren deze tekst zó, en anderen interpreteren die zó, maar ik ben van oordeel dat hij dit betekent." Toen gaf hij zijn eigen interpretatie die in bijna alle gevallen òf breder òf nauwer was dan de tekst, en soms zelfs daarmee in strijd.

Petrus schreef: "En wij achten het profetische woord (daarom) des te vaster, en gij doet wèl, er acht op te geven als op een lamp, die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw harten. Dit moet gij vooral weten, dat geen profetie der Schrift een eigenmachtige uitlegging toelaat; want nooit is profetie voortgekomen uit de wil van een mens, maar, door de heilige Geest gedreven, hebben mensen van Godswege gesproken" (2 Petrus 1:19-21).

Een prediker moet vooral weten dat geen profetie der Schrift een eigenmachtige uitlegging toelaat! Een licht hoeft niet uitgelegd te worden! Een prediker heeft als taak het woord te verkondigen, niet te interpreteren.

Woorden van menselijke wijsheid

Een derde spreker heeft vele termen gebruikt die hij zelf had uitgevonden. Volgens hem zouden wij ons 'onafhankelijke gemeenten' en 'vrije christenen' moeten noemen. Om een ruimere 'eenheid' te bereiken onder gelovigen beweert hij dat er verschillende 'lagen van gemeenschap' zijn. Volgens hem mogen wij de gemeente niet als een gesloten kring beschouwen, maar eerder als een slijmdiertje, een amoebe met Christus als kern. Deze man heeft hoofdzakelijk zijn eigen ideeën verkondigd. Slechts af en toe haalde hij een bijbeltekst erbij. Enkele keren in zijn toespraken vertelde hij ons terloops dat hij 'professioneel filosoof' is!

De woorden en termen die in de Schrift voorkomen zijn niet toevallig. Paulus gebruikte geen menselijke terminologie bij het brengen van Gods boodschap van genade: "Hiervan spreken wij dan ook met woorden, die niet door menselijke wijsheid, maar door de Geest geleerd zijn, zodat wij het geestelijke met het geestelijke vergelijken" (1 Korintiërs 2:13). Petrus heeft bevolen: "Spreekt iemand, laten het woorden zijn als van God" (1 Petrus 4:11).

Tenslotte dit

Wie Gods woord pleegt te brengen, neemt een grote verantwoordelijkheid op zich. Wij moeten zeker zijn dat wat wij brengen wel degelijk Gods woord is en niet ons eigen woord.

Laten wij de vermaning van Paulus steeds indachtig zijn: "Maak er ernst mede u wèl beproefd ten dienste van God te stellen, als een arbeider, die zich niet behoeft te schamen, doch rechte voren trekt bij het brengen van het woord der waarheid" (2 Timoteüs 2:15).

Deze studie-serie bestaat uit de volgende onderdelen:

De vrucht van de Heilige Geest	De Gaven van de Heilige Geest
Inleiding Hoop Liefde Vreugde Vrede Geduld Goedertierenheid Goedheid Trouw Zachtmoedigheid	Inleiding Tongentaal Vertolking van Tongen Profetie Woord van Kennis Woord van Wijsheid Onderscheiden van Geesten Geloof Genezing Wonderwerken

 READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM - AUDIO

Remember all victims of violence worldwide      1  2   3   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS