De Bijbel is niet een boek wat je zomaar even van kaft tot kaft leest. Het kan lastig zijn om je weg door de Bijbel te vinden, als je niet weet wat zich wanneer heeft afgespeeld. Deze site kan je helpen om de Bijbel beter te leren kennen. Ontdek de bron van vrede, het Woord van God: 

Een inleiding op deze serie van 29 leerzame lessen

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29				A	B	S

   ( S = INLEIDING OP DEZE SERIE   A = SPECIAL 1     B = SPECIAL 2 )

Het spreken in gelijkenissen (parabels) was voor Jezus een volkomen natuurlijke manier van spreken, en was kenmerkend van zijn stijl van leren. Aan het begin van het Evangelie naar Markus – nadat Jezus maar net begonnen was met zijn bediening – staat dat Jezus “alleen in gelijkenissen tegen hen sprak”. Het moet ons dus duidelijk zijn dat, wanneer we het denken van Jezus zelf willen begrijpen, we geen beter studieobject kunnen vinden dan zijn gelijkenissen. Wij mogen deze gelijkenissen grondig bestuderen met een open verstand en hart – open om te leren en open om vreugde toe te laten.
Bijbel

Hij hield hun een andere gelijkenis voor:

De Gelijkenissen van 'De kostbare parel'

Tot de weelde-artikelen van de oosterlingen behoren in hetbijzonder de edelgesteenten. Het "kostelijk gesteente" werd reeds vroegop hoge waarde geschat en hoe nauwkeurig men de verschillende stenenwist te onderscheiden, blijkt wel uit Openbaring 21:19 en 20. Van oudswas men gesteld op hun kleurrijkdom en hun glans. Het was geenuitzondering als rijke vrouwen aan zes of zelfs acht vingers ringen metkostbare stenen droegen. Zo vermaant Paulus in 1 Timotheüs 2:9 datde vrouwen in de samenkomst zich moeten "sieren met waardigeklederdracht, zedig en ingetogen, niet met haarvlechten en goud ofparelen en kostbare kleding".

Ook in Openbaring 18:12 worden de parels in een opsomming van luxeartikelen genoemd: goud, zilver, edelgesteente en parelen, naast hetfijne linnen, het purper, de zijde en het scharlaken. Parels waren bijde vrouwen in de oudheid nog meer geliefd dan edelstenen. Ook isbijvoorbeeld bekend dat Julius Caesar voor een parel eens meer dan eenhalf miljoen gulden gaf. Natuurlijk was zulk een prijs eenuitzondering, maar dit bedrag zegt toch iets van de luxe in die tijd.Beroemd waren ook de parels van Cleopatra, waarvan zij er een in azijnoploste en ter ere van Antonius opdronk. Een parel van Karel de Vijfdekostte tachtigduizend dukaten.

De kenmerken van kostbare parels zijn hun bijzondere grootte, kleur,vorm en vooral de algehele doorschijnendheid. Daarom spreekt men vanparels "van het zuiverste water". In de handel wordt de waarde evenalsbij diamanten, karaatsgewijze berekend. Een parel met een gewicht vanzes karaat (1 karaat is ongeveer 0,2 gram) is zes keer zes maal deprijs van een parel van één karaat. Deze berekening geldtalleen voor goede soorten, terwijl voor parels van zeldzame grootte,zuivere ronding en grote helderheid, fabelachtige prijzen betaaldwerden.

De parels werden in hoofdzaak geïmporteerd uit de streken van deIndische Oceaan en de Perzische Golf. De pareloester heeft een schelpmet aan de binnenkant een glad oppervlak van een glinsterend wit, nueens naar het gele, dan naar het blauw trekkende, en afwisselende metalle kleuren van de regenboog. Hiervan wordt door afslijping hetbekende parelmoer verkregen. De parels zelf zijn niet anders dan eenmeer dan gewone afscheiding van het vocht waaruit die parelmoerenbinnenwand wordt gevormd. De parel is dus een voortbrengsel van delevende natuur.

Schone parels vindt de duiker dikwijls bij een rijke vangst, maarslechts zelden een parel van grote waarde, dus één diebij een buitengewone grootte, bijvoorbeeld als een walnoot, ook degoede ronding en zuiverheid bezit. Zij is voor de handelaar dus eenbegeerlijke buit.

De gelijkenis stelt ons een koopman in parels voor. Deze legde zich bijvoorkeur toe op het verzamelen van "schone" parels. Wellicht bezochthij de parelvisserijen om langs deze weg de eerste handelaar te zijndie de waardevolle parel ontdekte. Op deze wijze had hij zich reeds eengroot bezit aan zulke parels verworven. Op een dag trof hij evenwel eenparel aan van bijzondere en uitnemende waarde, zoals hij nimmer tijdenszijn koopmanschap was tegengekomen. Het is een fijn trekje in devoorstelling, dat de koopman deze parel niet zocht, maar bij het zoekennaar goede parels, haar vond: zulke parels zijn te zeldzaam dat menernaar zou gaan zoeken.

Een opvallende bijzonderheid in deze gelijkenis is ook het feit dat dekoopman zich niet verblijdde bij deze ontdekking. Dit in tegenstellingmet de "mens" in de vorige parabel, die enorm blij was met de schat diehij in de akker ontdekt had. Toch wilde de vreugdeloze verzamelaarvanaf het eerste ogenblik dat de kostbare parel hem getoond werd, haarbezitten, maar niet dan voor een zeer hoge prijs kon hij haar verwerven.

Hij maakte dus zijn hart los van de parels die hij reeds bezat en diehij met zoveel moeite bijeen vergaderd had. Hij maakte ze alle te geldeom de hoge prijs voor dat ene kostbare juweel te kunnen betalen en dezein zijn bezit te krijgen. Uitleg                         

Een bekende uitlegvan de gelijkenis van de parel is vrijwel gelijkluidend met die welkemen aan de gelijkenis van de schat in de akker geeft.

Hij luidt:alle mensen zijn ijverig bezig schone parels te zoeken. De een wil rijkwezen, de andere aanzienlijk en geëerd, de derde geleerd, maarbijna allen komen bedrogen uit. Zij zoeken namaakparels.

Jezus Christus is evenwel de Parel van grote waarde. Wie Hem bezit,heeft genoeg en is voor eeuwig gelukkig. De ware christen is dus degeestelijke koopman die zich met niets minder tevreden stelt dan deelte hebben aan Christus. Men moet bereid zijn ter wille van Hem afstandte doen van alle eigendom en alles te verlaten om Hem te volgen.

Hoewel het waar is dat wij zoekers moeten zijn van het Koninkrijk Godsen zijn gerechtigheid, is het een onbijbelse gedachte dat ditKoninkrijk te koop zou zijn en dat zelfs Christus verworven kan wordenin ruil van onze natuurlijke bezittingen. Er staat immers duidelijk datde koopman alles verkocht wat hij had om de kostbare parel te kopen.

Wij kunnen niet betalen met inspanningen van krachten, metonthoudingen, of met het offeren van aardse goederen. Petrus sprak totSimon de tovenaar die hem geld aanbood om de gave Gods te ontvangen:"Uw geld zij met u ten verderve, daar gij gemeend hebt de gave Godsvoor geld te kunnen verwerven".

Men mag het verkrijgen van het Koninkrijk Gods nimmer in verbandbrengen met het geven van geld en goederen, of met het aanbieden vanmenselijke prestaties en opofferingen. Men ontvangt het uit genade doorhet geloof, om niet. Het is daarom niet te verwonderen dat velen dezeverklaring verwerpen en de volgende aanhangen, die betereSchriftuurlijke grond schijnt te hebben. Men geeft dan de volgendeexegese: nooit heeft een mens zo van alles totaal afstand gedaan alsChristus deed, toen Hij op aarde neerdaalde in de gedaante van eenzwak, hulpbehoevend mensenkind, dat volwassen geworden, ook zijn levennog offerde. Zo staat er: "Maar Zichzelf ontledigd heeft, en degestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en de mensen gelijkgeworden is. En in zijn uiterlijk als een mens bevonden, heeft Hij Zichvernederd en is gehoorzaam geworden tot de dood, ja, tot de dood deskruises" (Filip. 2:7,8). Bij deze verklaring is de parel het beeld vande menselijke ziel. De grote parel is dan het zinnebeeld van degemeente die gered wordt uit het slijk der aarde.

Deze exegese heeft het voordeel dat zij uitgaat van de gedachte dat demens niet door en door verdorven is, maar nog altijd te vergelijken ismet een parel, die evenwel volgens de uitleg in het slijk ligt, dusgesitueerd is in het rijk der duisternis. Het is ook waar dat Jezusalles verkocht wat Hij had zoals in de vorige gelijkenis reedsuitgebeeld werd.

Verder gaat de uitleg mank. Indien de parels mensenzielen zijn die doorJezus gezocht worden, en dit is waar, dan wordt uit deze parels degemeente gevormd. Dan kocht Hij deze parels door alles te geven wat Hijhad. Maar men komt door deze uitleg tot de gedachte dat Jezus al zijnverworven mensenzielen prijsgaf om nog een bijzondere parel te kopen,namelijk de gemeente. Deze komt evenwel niet in de plaats van anderemensen, want Jezus is geen handelaar in "zielen van mensen" (Openb.18:13).

Bovendien is de gemeente een collectief begrip, een verzameling vanmensen. Een grote parel is echter niet opgebouwd uit kleine parels,maar zij is op dezelfde wijze als deze ontstaan en gegroeid. Onze Heerkocht niet alleen zijn gemeente, maar Hij was het lam van God dat dezonde van de gehéle kosmos of wereld wegnam (Joh. 1:29).

In 1 Johannes 2:2 staat: "En Hij is een verzoening voor onze zonden enniet alleen voor de onze, maar ook voor die der gehéle wereld".Hij stierf voor de zonde van het ganse menselijke geslacht.
  
Wie is de zoeker?    
 
De gelijkenis van de parel is geen doublure van die van de schatin de akker. Zij toont ons evenwel het reddingsplan van God voor demens vanuit een andere gezichtshoek in de hemelse gewesten. Bij deschat in de akker lag het volle accent op het werk van Jezus Christusdie het geheim van het Koninkrijk der hemelen ontdekte, namelijk debevrijding en het herstel van de nieuwe schepping in de verlossingonzer zonden op grond van de vrijkoping door zijn bloed (Openb. 1:5).

In de parabel van de parel ligt het volle zwaartepunt bij detegenstander van God, die satan, aan wiens heerschappij de zielen dermensen onttrokken werden. Om dit duidelijk te maken, bepalen wij onsallereerst bij hen die zoekers van mensen (parels) zijn:

God zoekt. In de vertaling van Brouwer staat in Jacobus 4:5: "Of meentgij, dat het Schriftwoord zonder reden zegt: met naijverig verlangenzoekt Hij naar de geest die Hij in ons deed wonen?" De nieuwe vertalingluidt: "Of meent gij dat het Schriftwoord zonder reden zegt: De geestdie Hij in ons deed wonen, begeert Hij met jaloersheid?".

God wil Zich verbinden met de menselijke geest. Hij zoekt in de menseen liefdesgemeenschap en een werkgemeenschap. Zijn bedoeling is dat demenselijke geest voor eeuwig zijn partner zal zijn. Dit plan laat Godnooit los, ook niet na de val van de mens. Deze zal eenmaal zitten opde troon van God. Jezus Christus, die reeds verhoogd werd, is hiervande garantie. Wij zullen met Hem zitten op de troon, gelijk Hij gezetenis met zijn Vader op diens troon (Openb. 3:21).

De Vader zoekt de gemeenschap met de mens, zoals de Heer sprak: "Maarde ure komt en is nu, dat de waarachtige aanbidders de Vader aanbiddenzullen in geest en in waarheid; want de Vader zoekt zulke aanbidders"(Joh. 4:23). God is geest en Hij zoekt allen die met hun geest bezigzijn in de hemelse gewesten, daar waar Hij is. Bidden en aanbiddenveronderstellen een bezig zijn in de geestelijke of onzienlijke wereld.

Jezus zoekt. In Lucas 19:10 staat over het zoeken van onze Heer: "wantde Zoon des mensen is gekomen om het verlorene te zoeken en te redden".

Zij die verloren zijn, bevinden zich onder de overweldiging enheerschappij van de vorst der duisternis. Jezus ging weldoende rond engenas allen die door de duivel beheerst werden (Hand. 10:38). Hij is degoede herder die het verlorene zoekt totdat hij het vindt (Luc. 15:4).

De duivel zoekt. Van de duivel wordt meegedeeld dat hij rondzwerft alseen brullende leeuw, op zoek wie hij zal verslinden (1 Petr. 5:8). Hijwil mensen voor zichzelf hebben. Hij wil met hen verbonden zijn om zijnwerken in deze wereld te openbaren. Hij begeert "de vrouw" van God. Methartstocht zoekt hij naar mensen, zoals deze koopman naar schoneparels, om ze in zijn bezit te krijgen. Hoe deze handelaar de parels inzijn bezit gekregen had, vermeldt de gelijkenis niet, maar van de bozestaat dat hij het stelen niet schuwt. Hij komt immers "om te stelen ente slachten en te verdelgen".

Wij merken op, dat deze mensen niet van hun ontstaan af, zijn eigendomzijn, evenmin als de parels altijd de koopman toebehoord hadden. Demens is niet vanaf zijn geboorte aan de verdoemenis deelachtig, maarhij krijgt wel spoedig deel aan het rijk der duisternis. Generaliserendgesproken, is reeds vanaf zijn jeugd het voortbrengsel van zijn hartboos (Gen. 8:21). Hij gaat afwijken, wordt beschadigd en onnut (Rom.3:12).

Langs deze weg wordt de mens "verkocht onder de zonde" (Rom. 7:14). Hijwordt geleidelijk aan door de vijand overmeesterd en bezet gebied. Opdeze wijze eigent de boze zich de mensen als de koopman zijn parels,stuk voor stuk toe.
   
De ruil    
 
Al rondgaande, rovende, stelende en verslindende, ontmoette deduivel de zoon des mensen. Zulk een parel was hij nimmer tegengekomen.Deze was volmaakt en onaangetast. De duivel probeerde eerst Jezus inzijn bezit te krijgen op dezelfde manier als hij de andere mensen inzijn macht gekregen had. Ook Jezus kwam onder zijn verzoekingen enpressies, maar Hij week niet af en weerstond de boze. Hij boodweerstandnaan de duivel, en door de inwonende kracht van de HeiligeGeest moest die van Hem vlieden. Jezus droeg de wapenrusting Gods, dievan de Heilige Geest, en bleef staan in de boze dag. Hij vervulde zijntaak, hield stand en bleef het eigendom van zijn hemelse Vader.

De duivel is evenwel een gedrevene. Hij; wilde, koste wat het koste,Jezus in zijn bezit krijgen zoals de koopman de kostbare parel. Toensprak God: "Geef Mij al die parels die jij in je bezit hebt, dan zal Ikje de Zoon mijner liefde als een kostbare parel overleveren".

Om een ander beeld te gebruiken: een mooi gouden tientje kaningewisseld worden tegen duizend en meer vuile centen. Zo werd Jezusals de kostbare parel ingeruild tegen alle met schuld beladen,geschonden en beschadigde mensen van alle tijden en van alle plaatsen.Hij werd overgeleverd om onze overtredingen (Rom. 4:25). De HeiligeGeest verliet Hem en Hij ontving het loon der zonde, de dood. Dezevoerde heerschappij over Hem (Rom. 6:9).

De duivel kent echter nimmer vreugde bij zijn bedrijvigheden want wareblijdschap behoort aan het Koninkrijk Gods. Daarom vermeldt degelijkenis niet, zoals bij de schat in de akker, dat "hij in zijnblijdschap erover heengaat". Hij gaf als de parelkoopman al zijn bezitaan parels over voor de kostbare parel. Zijn eigen koninkrijk met dedemonen over wie hij heerst, behoefde hij niet af te staan, "want overengelen ontfermt God zich niet" (Hebr. 2:16).

Het bloed van Jezus, zijn leven, was het betaalmiddel waardoor de Vaderweer eigendomsrecht kreeg over het ganse menselijke geslacht. Op dezewijze zette Jezus in een gelijkenis de hemelse transactie tussen God ende duivel uiteen. Hij schonk ons daarmee inzicht in de dingen van deonzienlijke wereld. De discipelen begrepen deze gelijkenissen niet maarzouden ze later verstaan.

Zo zag Johannes op Patmos een ander beeld Hij aanschouwde de stad Gods,het nieuwe Jeruzalem, dat opgebouwd wordt uit levend en kostbaargesteente. Hij zag de edelstenen en de paarlen poorten, alle beeld vaneen verloste en bevrijde mensheid

gelijkenis van 'Het huis op de rots'

Lees ook eens het document:  Wat is een gelijkenis eigenlijk?

Handig Hulpmiddel:  Een overzicht van de Gelijkenissen

    Overzicht van gelijkenissen in deze serie - maak maar een keus

• Huis op de steenrots (Mattheüs 7: 24 - 27; Lukas 6: 47 - 49)
• De vierdelige akker (Mattheüs 13: 3 - 9 en 13 - 20; Markus 4: 3 - 9 en 13 - 20; Lukas 8: 5 - 8 en 11 - 15)
• Het onkruid tussen de tarwe (Mattheüs 13: 24 - 30 en 36 - 43)
• Het mosterdzaad (Mattheüs 13: 31 - 32; Markus 4: 30 -32; Lukas 13: 18 - 19)
• De zuurdesem (Mattheüs 13: 33, Lukas 13: 20 -21)
• De schat in de akker (Mattheüs 13: 44)
• De kostbare parel (Mattheüs 13: 45 - 46)
• Het visnet (Mattheüs 13: 47 - 50)
• Het verloren schaap (Mattheüs 18: 12 - 14); Lukas 15 : 4 - 7)
• De onbarmhartige dienstknecht (Mattheüs 18: 23 - 35)
• De arbeiders in de wijngaard (Mattheüs 20: 1 - 16)
• De twee zonen (Mattheüs 21: 28 - 31)
• De boze wijngaardeniers (Mattheüs 21: 33 - 41; Markus 12: 1 - 9 en 12; Lukas 20: 9 - 16 en 19)
• De koninklijke bruiloft (Mattheüs 22: 2 - 14; Lukas 14:16 - 24)
• De tien maagden (Mattheüs 25: 1 - 13)
• De talenten (Mattheüs 25: 14 - 30; Lukas 19: 11 - 27)
• De zaadzaaier (Markus 4: 26 - 29)
• De twee schuldenaars (Lukas 7: 41 - 43)
• De barmhartige Samaritaan (Lukas 10: 30 - 37)
• De onbeschaamde vriend (Lukas 11: 5-8 )
• De rijke dwaas (Lukas 12: 16 - 21)
• De onvruchtbare vijgenboom (Lukas 13: 6 - 9)
• De torenbouw (Lukas 14: 28 - 33)
• De verloren penning (Lukas 15: 8 - 10)
• De verloren zoon (Lukas 15: 11 - 32)
• De onrechtvaardige huishouder (Lukas 16: 1-8 )
• De rijke man en de arme Lazarus (Lukas 16: 19 - 31)
• De heer en zijn knecht (Lukas 17: 7 - 10)
• De Farizeeër en de tollenaar (Lukas 18: 9 - 14)

LEES OOK EENS OVER : DE ZEVEN GELIJKENISSEN IN HET EVANGELIE VAN MATTHEÜS

LEES OOK EENS : DE GELIJKENISSEN VAN DE HEILAND VERKLAARD EN TOEGEPAST IN LEERREDENEN door C. H. Spurgeon