HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                    

DE HEILIGE SCHRIFT - DE BIJBEL

JAKOBUS

De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

De Studiebijbel is uitermate geschikt om de Bijbel te leren verstaan.

Je kunt een keus maken uit onderstaande tabel voor verdere studie
---- In de linkerkolom kies je een bijbelboek met uitleg
----  Er onder in de linkerkolom commentaren bij een bijbelboek
 In de rechterkolom zie je het kommentaar

 Terug naar de Inleiding van deze serie

BIJBELBOEKEN met UITLEG 1e lijst in deze kolom + DE COMMENTAREN 2e lijst in deze kolom

COMMENTAAR op BIJBELBOEK

Oude Testament Genesis Exodus Leviticus Numeri Deuteronomium Jozua Richteren Ruth 1 Samuël 2 Samuël 1 Koningen 2 Koningen 1 Kronieken 2 Kronieken Ezra Nehemia Esther Job Psalmen Spreuken Prediker Hooglied Jesaja Jeremia Klaagliederen Ezechiël Daniël Hosea Joël Amos Obadja Jona Micha Nahum Habakuk Zefanja Haggaï Zacharia Maleachi Nieuwe Testament Mattheüs Marcus Lukas Johannes Handelingen Romeinen 1 Korinthiërs 2 Korinthiërs Galaten Efeziërs Filippensen Kolossensen1 Tessalonicensen2 Tessalonicensen 1 Timotheüs 2 Timotheüs Titus Filemon Hebreeën Jakobus 1 Petrus 2 Petrus 1 Johannes 2 Johannes 3 Johannes Judas Openbaring KIES HIERONDER COMMENTAAR op een BIJBELBOEK OT Genesis Exodus Leviticus   Numeri Deuteronomium Jozua   Richteren   Ruth   1 Samuël 2 Samuël   1 Koningen   2 Koningen   1 Kronieken 2 Kronieken   Ezra   Nehemia   Esther Job Psalmen Spreuken Prediker Hooglied Jesaja Jeremia Klaagliederen van Jeremia Ezechiël Daniël Hosea Joël Amos Obadja Jona Micha Nahum Habakuk Zefanja Haggaï Zacharia Maleachi NT Matthëus Markus Lukas Johannes Handelingen Romeinen 1 Korinthiërs 2 Korinthiërs Galaten Efeziërs Filippensen Kolossensen 1Thessalonicensen 2Thessalonicensen 1 Timothëus 2 Timothëus Titus Filemon Hebrëen Jakobus 1 Petrus 2 Petrus 1 Johannes 2 Johannes 3 Johannes  Judas Openbaring

JAKOBUS De Brief van Jakobus (vaak kortweg Jakobus genoemd) is een van de Algemene zendbrieven in het Nieuwe Testament van de Bijbel.  Deze, alsmede de volgende brieven, worden door de oude Griekse leraren genoemd 'katholikai', dat betekent 'algemene'. Dat is omdat deze brieven niet aan een bepaalde gemeente gericht zijn, zoals de Romeinen, de Efeziërs, de Galaten enzovoort en ook niet aan een bepaalde persoon, zoals aan Titus of aan Filémon. Deze brieven zijn gericht aan alle gelovigen, voornamelijk Joden, met uitzondering van de tweede en derde brief van Johannes, die wèl aan een persoon gericht zijn.  In de Bijbel komen we de naam Jacobus meer dan één keer tegen. Welke Jacobus heeft nu deze brief geschreven?  Enkele oude Griekse leraren waren van mening, dat deze brief de pennenvrucht was van Jacobus met als bijnaam Justus en ook wel Oblias. Hij was één van de zeventig discipelen van Jezus, die door de apostelen tot ouderling over de gemeente van Jeruzalem aangesteld zou zijn.  Maar de meeste Griekse boeken hebben als opschrift 'van de apostel' en het ligt niet erg voor de hand, dat een van de zeventig discipelen zich de titel van apostel zou toe-eigenen, terwijl de echte apostelen nog in leven waren.  Onder de twaalf apostelen kwamen twee Jacobussen voor: Jacobus de zoon van Zebedeüs, de broer van Johannes en Jacobus de zoon van Alfeüs.  De eerste Jacobus werd door koning Herodes van het leven beroofd.  En hij liet Jacobus, de broeder van Johannes, ter dood brengen met het zwaard. - Hand. 12:2 -  De tweede Jacobus werd ook wel genoemd 'de kleine' (oude vertaling) of 'de jongere' (nieuwe vertaling).  Er waren ook vrouwen, die uit de verte toeschouwden, onder wie ook Maria van Magdala en Maria, de moeder van Jacobus, de jongere, en van Joses, en Salóme. - Marc. 15:40 - De tweede Jacobus werd ook een 'broeder des Heren' genoemd (Marcus 15:40), waarmee 'neef' bedoeld wordt, omdat hij een zoon is van de zuster van de moeder des Heren, die de huisvrouw was van Alfeüs. Dit was ook de Jacobus, die op de kerkvergadering te Jeruzalem voornamelijk het woord voerde.  Een van deze twee Jacobussen moet deze brief hebben geschreven. Dat de eerstgenoemde de schrijver zou zijn, is erg onwaarschijnlijk, omdat hij al vroeg, nog vóór de apostelen begonnen te schrijven, ter dood gebracht is.  De apostel Jacobus schrijft deze brief aan de verstrooide, gelovige Joden, volgelingen van Christus.  Het voornaamste doel van deze brief is tweeërlei: ten eerste vertroosting en versterking tegen verdrukkingen en vervolgingen en ten tweede een vermaning om bij de belijdenis des geloofs te voegen een godzalig en christelijk leven. Sommigen onder hen begonnen namelijk door de verdrukkingen te verflauwen, terwijl anderen het christelijk geloof niet oprecht beleefden.  Geadresseerden  De brief is gericht aan de Christenen (Jak. 2:1, 5:7) van Joodse oorsprong in de Diaspora (Jak. 1:1).  Auteur  De schrijver noemt zich Jakobus, een dienstknecht van God en van de Here Jezus Christus. Omdat hij zich geen apostel noemt, was volgens de overlevering Jakobus de rechtvaardige de broer van Jezus. Conservatieve commentatoren zien hiervoor zowel interne en externe aanwijzingen.  Historisch-kritische theologen houden de Jakobusbrief voor een laat pseudepigrafische geschrift, omdat het Grieks in hun ogen te elegant is voor een jood, en omdat zij het leerambt voor een latere ontwikkeling houden.  Datering  Ook bij de datering zijn twee varianten te onderscheiden:  Wanneer de Jakobusbrief van de hand van Jakobus de rechtvaardige is, moet de brief voor de door Tacitus en Eusebius van Caesarea berichte dood in 62 ontstaan zijn. Enige commentators zien de brief als een van de oudste documenten van het Nieuwe Testament, ontstaan tijdens het apostelconcilie, omdat de heidenen niet genoemd worden. Anderen dateren de brief in of rond 60.  De meerderheid van de theologen die de Jakobusbrief als pseudepigrafisch zien, dateren de brief rond 125.  Inhoud  Het boek gaat vooral over ethiek, dat wil zeggen, over hoe je moet leven, over wat goed en wat slecht is.  Het belangrijkste thema van het boek is: werk maken van het christelijk leven. Voor de schrijver is het heel duidelijk dat je geen christen kunt zijn als je niet goed met je medemens omgaat.  1:1 Groet  1:2-18 Bewaring in verzoeking  1:29-27 Dader van het woord, niet alleen hoorder  2:1-13 De zonde van de vooringenomenheid  2:14-26 Geloof en werken  3:1-12 De zonden van de tong  3:13-18 De wijsheid van boven en van beneden  4:1-10 Vriendschap met de wereld is vijandschap met God  4:11-17 Deemoed, de zonde van eigen eer  5:1-6 Het gericht over de rijken  5:7-11 Geduldig lijden  5:12 Niet zweren  5:13-18 Gebed voor zieken, macht van voorbede  5:19-20 De terugkeer van de zondaar van zijn dwaalweg   Hoofdstuk 1 Schrijver. Lezers. Groet Verzoekingen Het doel der verzoekingen Hoorders of daders Hoofdstuk 2 Geen aanzien des persoons Dood geloof Hoofdstuk 3 De zonden der tong  De hemelse wijsheid Hoofdstuk 4 Hartstocht en wereldliefde Lasterpraat Het voorbehoud van Jacobus Hoofdstuk 5 Het gevaar van de rijkdom Geduld in het lijden De eed De voorbede    De regels die je in dit boekje leest, lijken erg op regels in andere Joodse en christelijke boeken uit dezelfde tijd. Ook zie je allerlei onderwerpen terug die ook de interesse van Griekse en Romeinse filosofen van die tijd hadden. Dat is ook niet zo gek, want net als tegenwoordig hielden christenen en niet-christenen zich vaak met dezelfde maatschappelijke onderwerpen bezig. De schrijver zegt wel dat christenen niet alleen moeten praten over een goed leven, maar het ook echt moeten doen. Hij weet dat christen-zijn heel ingrijpend is voor je leven.  Betekenis  De Jakobusbrief is overwegend praktisch georiënteerd ("Geloof zonder werken is dood"). Hij richt zich tot Joodse christenen die de leer wel kennen, maar hulp in het alledaagse leven nodig hebben.  Jakobusbrief en werkgerechtigheid  De Jakobusbrief werd vaak (bijvoorbeeld door Maarten Luther met zijn verwijt van een strooien brief) als Werkheiligheid verworpen. Dit afkeuren is echter niet steekhoudend of welgefundeerd, want Jakobus spreekt voortdurend over geloven, niet minder dan in de brieven van Paulus: wanneer Paulus in Rom 3:28 of Gal 2:16 zegt dat niemand door werken gerechtvaardigd wordt, en Jakobus hier ogenschijnlijk het tegendeel beweert, moet bedacht worden dat de twee schrijvers vanuit verschillende invalshoeken over de rechtvaardiging van de zondaar voor God spreken. Paulus legt de nadruk op de onverdiende genade, waar de mens nooit door eigen inspanning recht op kan laten gelden, terwijl Jakobus spreekt over de christelijke levensstijl (heiliging), die een 'natuurlijk' gevolg van de rechtvaardiging uit genade is. Ook de brieven van Paulus spreken er over (bijvoorbeeld Rom. 12:1 e.v.), dat het geloof in Jezus Christus concrete uitwerking in het dagelijkse leven behoeft.  Voorbehoud van Jakobus  Men gebruikt in christelijke omgeving soms wel de uitdrukking onder het voorbehoud van Jakobus (Latijn: sub conditione Jacobi, afgekort s.c. of s.c.j.). Deze uitdrukking wordt gebruikt bij bijvoorbeeld afspraken om aan te geven dat men als mens de toekomst niet onder controle heeft, maar afhankelijk is van God. Dit berust op de tekst uit Jakobus 4:13-15:  Welaan nu gij, die daar zegt: Wij zullen heden of morgen naar zulk een stad reizen, en aldaar een jaar doorbrengen, en koopmanschap drijven, en winst doen. Gij, die niet weet, wat morgen geschieden zal, want hoedanig is uw leven? Want het is een damp, die voor een weinig tijds gezien wordt, en daarna verdwijnt. In plaats dat gij zoudt zeggen: Indien de Heere wil, en wij leven zullen, zo zullen wij dit of dat doen.  Eveneens op basis van deze tekst wordt de vaker gehoorde toevoeging Deo Volente gebruikt.  Jakobus 1  Jakobus, een broer van Jezus, schreef deze brief aan 'de twaalf stammen in de diaspora' (vs.1). Daarmee doelde hij op de joden-christenen die uit Jeruzalem en Judea gevlucht waren naar Samaria en Syrië (Hand.8:1; 11:19); dat was na de dood van Stefanus en in reactie op de vervolging die hierna losbarstte. Berooid als ze waren hadden ze het niet makkelijk; ook hadden ze te maken met rijke volksgenoten, die hen vaak slecht behandelden. Met z'n brief wil Jakobus z'n lezers daarom een hart onder de riem te steken. Maar hij is ook kritisch, want het christelijk geloof blijkt onvoldoende een stempel te zetten op hun gedrag. Jakobus' brief heeft hierdoor een praktische inhoud.  Hij begint met de opmerkelijke uitspraak: 'Het moet u tot grote blijdschap stemmen als u allerlei beproevingen ondergaat.' Als we dit tegenwoordig van een pastor te horen zouden krijgen, zouden we vast steigeren. Toch is het goed het van de apostel aan te nemen dat moeiten vormend kunnen zijn. Maar dan is het wel nodig dat we die moeiten in ons gebed aan God voorleggen. Dan begrijpen we ook dat God ons beproeft om ons vèrder te brengen. Dat betekent meteen dat verléidingen niet van God komen, want die zijn altijd destructief. Hoofdstuk 1 sluit af met een hoofdthema van de brief: ons geloof in Christus moet een tastbaar effect krijgen op ons gedrag.  Jakobus 2: 1 - 13  Ons geloof moet zichtbaar worden in ons gedrag. Daarvan geeft Jakobus een heel treffend voorbeeld: het kan zomaar voorkomen dat je bij een rijke in het gevlei wilt komen en dat je een arme negeert, tot in het kerkgebouw toe. Dat acht de apostel onbestaanbaar. Allereerst omdat God er niet van houdt dat we op het uiterlijk afgaan. Bovendien vergeten z'n lezers dan dat ze door hun voortrekken van de rijken soms heulen met de vijand, want de 'bonzen' die ze naar de ogen kijken zijn soms uitgerekend de mensen die zich ten koste van hen laten gelden. 'Trappen naar beneden en likken naar boven' heet dat tegenwoordig; zo hoor je niet met elkaar om te gaan. Waar God wel van houdt, is: barmhartig zijn; daardoor komen mensen en verhoudingen tot bloei.  Jakobus 2: 14 - 26  Geloof en handelen horen hand in hand te gaan (vs.22). Soms zien bijbellezers op dit punt een tegenstelling tussen Jakobus en Paulus. Immers, Paulus zegt in Rom.3:28: 'Een mens wordt vrijgesproken door te geloven en niet door de wet na te leven'; als voorbeeld haalt Paulus Abraham aan: God heeft hem niet op grond van zijn daden maar door zijn geloof rechtvaardig verklaard (Rom.4:2-5). Jakobus zegt het anders: 'Geloof zonder daden is nutteloos' (vs.20); volgens hem bewijst Abraham het dat iemand rechtvaardig wordt verklaard om wat hij doet en niet alleen om zijn geloof' (vs.24).  Bij nader inzien is hun tegenstrijdigheid maar schijn: Paulus benadrukt dat wij niet gered worden door onze prestaties maar door ons geloof. Jakobus benadrukt dat het geloof dat ons redt, wel een lévend geloof moet zijn; het moet ook uit ons gedrag blíjken dat we geloven. Ons geloof moet niet alleen een zaak van ons hoofd of onze mond zijn, maar van ons hart en onze handen. Anders gezegd: Jakobus zingt de lof op de vrucht van de Geest, waar trouwens ook Paulus enthousiast over is, Gal.5:22. Dus één boodschap, maar een verschillend accent.  Jakobus 3  Uit dit hoofstuk blijkt dat het er onder de eerste christenen bepaald niet harmonieus toeging. Dat idee heb je gauw: 'Toen, in het begin, was het allemaal paradijselijk in de kerk. Er was alleen maar liefde voor Christus en voor elkaar.' Nee dus: er was sprake van betweterigheid, kwaadsprekerij, jaloezie, egoïsme. In beeldende taal waarschuwt Jakobus voor de destructieve macht van de tong. We zeggen wel eens 'schelden doet geen zeer', maar zo iemand heeft nog niks begrepen van een ander Nederlands gezegde: 'kwade tongen snijden scherper dan zwaarden'. Hoe vaak komt het niet voor dat mensen in de kreukels raken door vernietigende uitspraken die over hen zijn gedaan, misschien zelfs al in hun jeugd. Vandaar dat Jakobus ons aanspoort onze tong in toom te houden. Daar hoort ook bij dat we ons best moeten doen om ons te realiseren: 'Wat voor onbedoeld effect hebben mijn woorden misschien op de ander?' Daarnaast spoort Jakobus aan tot wijze zachtmoedigheid, met als slotuitspraak: 'waar in vrede wordt gezaaid, brengt gerechtigheid haar vruchten voort.'  Jakobus 4  Soms komt misschien wel eens de gedachte bij ons op: 'Wat een vrede zou er heersen in de kerken als er geen (liturgische) veranderingen meer plaatsvonden.' Een ijdele gedachte, want al door de eerste christenen werd er fiks geruzied. Als oorzaak daarvoor wijst Jakobus niet op allerlei uiterlijke zaken maar op het innerlijk van z'n lezers. Gedoe in de kerk begint in ons hart. En vrede in de kerk begin met gehoorzaamheid aan de opdracht: 'Nader tot God, verneder u voor de Heer' (vs.8,10).  Ook kwaadsprekerij - een bekende protestantse hobby voor bij de koffie na de kerkdienst - was in de eerste tijd al aanwezig. Daartegen is één recept: het besef dat alleen God als rechter het oordeel toekomt.  Dit hoofdstuk eindigt met de bekende 'Jacobitische voorwaarde' 'Deo volente' (D.V.): 'als de Heer het wil'. Daarmee bestrijdt Jacobus alle hoogmoed van mensen die denken dat zij de controle hebben over hun leven en plannen. Onzinnig, want hoe kwetsbaar zijn we niet. We moeten daarom altijd bedenken dat we over de hele linie altijd afhankelijk zijn van God. We leven en handelen bij zijn gratie.  Jakobus 5  Dit hoofdstuk begint met een fel anti-kapitalistische aanklacht van de 'dikke', vermoedelijk joodse boeren uit die tijd, die zich verrijkten ten koste van hun joods-christelijke werknemers. Ze gaan hun ondergang tegemoet: 'U hebt uzelf vetgemest voor de slachttijd'. Mogelijk wordt hier gedoeld op de ondergang van het joodse land rond het jaar 70. Een bemoedigend bijbelgedeelte voor alle mensen die ook nu nog te lijden hebben onder wreed kapitalisme: God neemt dat hoog op.  Maar Jakobus vervolgt meteen met een anti-revolutionaire aansporing van de slachtoffers. Ze mogen niet het recht in eigen hand nemen, want ze moeten geduldig wachten op Christus ingrijpen bij zijn terugkeer. Dat valt niet mee, want we willen het geluk graag hier en nu, en het liefst helemaal. Jakobus leert ons accepteren dat het complete geluk pas komt bij Christus' terugkeer.  De brief sluit af met een passage over het gebed. Er wordt vaak getwist over de precieze betekenis en reikwijdte van dit bijbelgedeelte. Maar zoveel kan duidelijk zijn: in situaties van ziekte of van zonde moeten we de waarde van het gebed niet onderschatten. God kan ons vragen heel verrassend verhoren, zodat iemand toch weer beter wordt of toch tot inkeer komt. Geen wonder, we hebben in Christus immers te doen met Hem die over alle macht beschikt in de hemel en op de aarde.

 

READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS