HOME | STUDIEBIJBEL | BIJBELSTUDIES | BIJBELATLAS | BIJBELSEGESCHIEDENIS | NIEUWS

                                                    
                    

DE HEILIGE SCHRIFT - DE BIJBEL

DE BIJBEL VOEDSEL VOOR HET HART

De vindplaats van materiaal voor Bijbelstudie, geloofstudie, catechese, school, kring, persoonlijk geloof, studie thuis, kerk, club, nieuws, godsdienstonderwijs, zingeving en vooral heel veel mogelijkheden om je Bijbelkennis te vergroten. Blijf niet afhankelijk van anderen maar lees zelf de Bijbel. Investeer in geestelijke rijkdom.

De Studiebijbel is uitermate geschikt om de Bijbel te leren verstaan.

Je kunt een keus maken uit onderstaande tabel voor verdere studie
---- In de linkerkolom kies je een bijbelboek met uitleg
----  Er onder in de linkerkolom commentaren bij een bijbelboek
 In de rechterkolom zie je het kommentaar

 Terug naar de Inleiding van deze serie

BIJBELBOEKEN met UITLEG 1e lijst in deze kolom + DE COMMENTAREN 2e lijst in deze kolom

COMMENTAAR op BIJBELBOEK

Oude Testament Genesis Exodus Leviticus Numeri Deuteronomium Jozua Richteren Ruth 1 Samuël 2 Samuël 1 Koningen 2 Koningen 1 Kronieken 2 Kronieken Ezra Nehemia Esther Job Psalmen Spreuken Prediker Hooglied Jesaja Jeremia Klaagliederen Ezechiël Daniël Hosea Joël Amos Obadja Jona Micha Nahum Habakuk Zefanja Haggaï Zacharia Maleachi Nieuwe Testament Mattheüs Marcus Lukas Johannes Handelingen Romeinen 1 Korinthiërs 2 Korinthiërs Galaten Efeziërs Filippensen Kolossensen1 Tessalonicensen2 Tessalonicensen 1 Timotheüs 2 Timotheüs Titus Filemon Hebreeën Jakobus 1 Petrus 2 Petrus 1 Johannes 2 Johannes 3 Johannes Judas Openbaring KIES HIERONDER COMMENTAAR op een BIJBELBOEK OT Genesis Exodus Leviticus   Numeri Deuteronomium Jozua   Richteren   Ruth   1 Samuël 2 Samuël   1 Koningen   2 Koningen   1 Kronieken 2 Kronieken   Ezra   Nehemia   Esther Job Psalmen Spreuken Prediker Hooglied Jesaja Jeremia Klaagliederen van Jeremia Ezechiël Daniël Hosea Joël Amos Obadja Jona Micha Nahum Habakuk Zefanja Haggaï Zacharia Maleachi NT Matthëus Markus Lukas Johannes Handelingen Romeinen 1 Korinthiërs 2 Korinthiërs Galaten Efeziërs Filippensen Kolossensen 1Thessalonicensen 2Thessalonicensen 1 Timothëus 2 Timothëus Titus Filemon Hebrëen Jakobus 1 Petrus 2 Petrus 1 Johannes 2 Johannes 3 Johannes  Judas Openbaring

DE BIJBEL VOEDSEL VOOR HET HART Het geschreven Woord van God is het voedsel voor ons hart dat we dagelijks tot ons moeten leven om de noodzakelijke bouwstoffen voor ons geestelijke leven uit te putten. Nadat iemand is wedergeboren, ontdekt hij meestal een sterk verlangen bij zichzelf om het Woord te lezen. Het tegenovergestelde is ook waar. Wie zijn Bijbel in de kast laat liggen, vertoont duidelijke symptomen van geestelijke bloedarmoede. Tips voor effectief bijbellezen Als je de Bijbel leest kunnen de volgende vragen je helpen om de boodschap tot je door te laten dringen: Wat staat er? (observeren, ontdekken) - Wat is het hoofdthema van het bijbelgedeelte? - Wie zijn er aanwezig? - Welke rollen hebben de aanwezigen? - Wat gebeurt er eigenlijk? - Wanneer en waar vond het plaats? Wat betekent het? (begrijpen, interpreteren) - Waarom wordt dit hier genoemd? - Waartoe leidt deze opmerking? - Hoe heeft een en ander plaatsgevonden? Wat doe ik er mee? (toepassen) - Welke les wil God mij hierdoor leren? - Is er een gebod dat ik moet gehoorzamen? - Is er een fout die ik kan vermijden? - Is er een beloften waarop ik aanspraak kan maken? - In welk opzicht moet ik veranderen? - Waartoe word ik verder aangespoord? Lees de Bijbel met een open hart Nog een paar tips voor het bijbellezen: Probeer de Bijbel te lezen alsof je hem voor het eerst leest. Als je een open, ontvankelijke houding hebt en hem aandachtig leest, ontdek je steeds wat nieuws, ook al heb je bepaalde gedeelten al heel vaak gelezen. Gods Woord is het levende Woord, dat blijft verrassen. Wees altijd bereid om je eigen opvattingen te herzien als je in de Bijbel iets anders leest dan wat je altijd hebt aangenomen. Wees bereid om te doen, waartoe de Bijbel je aanspoort, zonder uitstel. Hieruit blijkt of je bereid bent je aan Gods Woord te onderwerpen of dat je God wil dienen zoals het jou het beste uitkomt. Als je bijvoorbeeld leest dat Jezus van ons vraagt om anderen zeven maal zeventig maal te vergeven (Mat.18:21-22), bid dan of de Heilige Geest je in gedachten brengt wie je nooit hebt vergeven. Lees niet verder voordat je in je hart deze mensen hebt vergeven en neem zo nodig stappen om hierover met hen te spreken De Heilige Geest maakt het Woord levend De Bijbel is niet zomaar een godsdienstig boek, waarin de waarheden van het Joodse en Christelijke geloof worden uitgelegd. Het is een levend boek, waarin God spreekt tot de gelovige: "In het Woord was leven en het leven was het licht der mensen." (Johannes 1:4) De Bijbel is door de Heilige Geest tot stand gekomen en alleen door de Heilige Geest kan het Woord van God tot voedsel voor het hart worden. Denk eens aan het verhaal van de twee mannen die op weg waren naar het dorp Emmaüs. Jezus zelf had hen onderweg iets van de Bijbel uitgelegd en later zeiden ze tegen elkaar: "Was ons hart niet brandende in ons toen Hij ons de Schrift uitlegde..." (Lucas 24:32) De woorden die ze met hun verstand tot zich hadden genomen werden levend gemaakt in hun harten. En daar gaat het om. De Heilige Geest is de Geest van het Leven, die het geschreven Woord in ons hart levend maakt zodat het een uitwerking in ons leven gaat hebben. De kerkvader Augustinus heeft eens gezegd: "Het menselijke verstand kan de echte waarheid niet vinden zonder verlichting door goddelijke openbaring." Het begrijpen van de Bijbel Hoewel de Bijbel niet is geschreven voor intellectuelen, maar voor gewone mensen, blijven sommige gedeelten moeilijk te begrijpen. Ik kom nog steeds bijbelteksten tegen die ik echt niet begrijp. Veel mensen maken de fout door dan maar te beweren dat de bijbelschrijvers zich vergist hebben. Soms beschrijft de Bijbel hoe God in bepaalde situaties gehandeld heeft of bepaalde uitspraken heeft gedaan die lijnrecht tegen ons gevoel ingaan. Laten we dan niet de fout maken door kritisch over God te gaan spreken. We moeten beseffen dat we niet alles hoeven te begrijpen, omdat God ons verstand ver te boven gaat. Dat is geen zwakheidargument, maar in alle realiteit de beperktheid van ons denken toegeven en vertrouwen op de almachtige, alwijze God. Klik maar op het Bijbeltje om kennis te nemen van de lessen die we kunnen opsteken uit het Woord van God VERRAS JEZELF MET BIJBELKENNIS  Is het je al overkomen te denken dat je iemand tamelijk goed kent en nadien moet vaststellen dat je die persoon eigenlijk niet kent? Sommigen onder jullie denken misschien nogal vertrouwd te zijn met de Bijbel en weten er in feite heel wat van af. Maar toch is er veel kans voor dat je sommige zeer interessante en belangrijke dingen over de Bijbel niet weet. En sommigen onder jullie zijn misschien zoals een heleboel mensen, die Bijbelstudie gewoon vervelend en niet interessant vinden. Waarom? Daarvoor zijn vele redenen, maar meestal hebben ze niets te maken met de Bijbel zelf.  Wanneer sommige mensen aan de Bijbel denken, stellen ze zich een saai, zwart boek voor, in kleine druk en zonder afbeeldingen. Anderen denken dat de Bijbel alleen maar kritiek uitoefent op de mensen. Maar geen van deze beide standpunten geeft precies  weerwat de Bijbel werkelijk is.  We moeten dus eerst onze eigen houding tegenover de Bijbel onderzoeken. Vinden we het prettig de Bijbel te bestuderen? Indien ons antwoord rechtuit 'Nee' is, dan moeten we ons afvragen waarom dat zo is.  Twee belangrijke dingen dienen nog gezegd te worden. Ten eerste dat de Bijbel niet vermeden of verworpen moet worden alleen maar omdat sommige mensen er misbruik van maken. Zo kan iemand een slecht autobestuurder zijn en een hele reeks mensen schade toebrengen. Maar dat is nog geen reden om helemaal niet met auto's te rijden. Ten tweede, je kan geen boek beoordelen aan de hand van de omslag en dat is zeker waar voor de Bijbel. Het is echt jammer dat mensen die, het echter goed bedoelden, geprobeerd hebben de Bijbel er plechtig en voornaam te laten uitzien (stevige zwarte band) of zelfs zoetsappig (witte band, bvb.), zodat het boek er nooit aantrekkelijk of levend uitziet. De waarheid is dat de Bijbel zo levend is als de mensen, die je elke dag ziet. Het is helemaal geen flauw boek. De beschrijvingen van het doen en laten van de mensen, die in de Bijbel voorkomen, sparen niemand. De mensen worden er niet beter of niet slechter in beschreven dan ze in  werkelijkheid zijn. BELANGRIJKE FEITEN Het woord 'Bijbel' komt van het Griekse woord 'byblos', dat gebruikt werd om de binnenschors van de papyrusplant aan te duiden. Men gebruikte het om er het materiaal van te maken voor een 'boek'. Toen schreef men nog op lange repen die op stokken werden opgerold. Je kon zo'n boek niet doorbladeren, maar je moest de hele rol ontrollen en soms was die tot 30 m lang! In ieder geval, betekende het woord 'byblos' na een tijdje 'boek' en nadien verwees het alleen nog naar het boek dat we als de Bijbel kennen.  De Bijbel is verdeeld in het Oude Testament en het Nieuwe Testament. De komst van Jezus zet een punt achter het Oude Testament en luidt het Nieuwe Testament in. Zoals je weet wordt een jaartal soms gevolgd door de afkortingen n.C. (na Christus) of v.C. (voor Christus). We mogen dus zeggen dat het Oude Testament v.C. en het Nieuwe Testament n.C. is. Het Oude Testament vertelt het verhaal van Gods grote daden in de geschiedenis van een bijzonder volk, de Israeliëten. Het begint bij de schepping en eindigt enkele eeuwen voor de komst van Jezus. Het Nieuwe Testament vertelt ons over de grootste van alle verbazende daden van God. Het vertelt ons het leven en het onderwijs, de dood en de opstanding van Jezus. Het vertelt ons over het leven van de jonge Gemeente en over de verkondiging van het Evangelie aan alle mensen en dus niet alleen aan de Israeliëten. In 't kort: het Nieuwe Testament stelt ons in staat duidelijker in te zien dat de mensen niet alleen op de aarde zijn. Het vertelt ons dat God een voornemen heeft met de mensen en dat Hij wenst dat de mensen een gevuld, zinvol en gelukkig leven zouden hebben hier en nu, en ook in de eeuwigheid. .  Het woord 'testament' dat niet in het Oude Testament voorkomt en slechts enkele keren in het Nieuwe Testament, betekent 'verbond'. Een verbond is een overeenkomst tussen twee partijen. Een persoon die tot een verbond toetreedt gaat een 'verbondsrelatie' aan en de aard van het verbond zal de aard van de relatie bepalen. Het Oude Testament (of verbond) en het Nieuwe Testament (of verbond) beschrijven twee verschillende soorten van betrekking tussen de mensen en God. Vandaag kunnen de mensen, in Jezus Christus, een verschillende soort relatie met God hebben dan de Joden tijdens het Oude Verbond. TAAL WAARIN DE BIJBEL GESCHREVEN WERD  De Bijbel werd in een taal geschreven die zeer verschillend is van de onze. In feite werd de Bijbel in drie talen geschreven: het Hebreeuws, het Aramees en het Grieks. Praktisch heel het Oude Testament werd in het Hebreeuws geschreven. Voor de meesten onder ons is Hebreeuws een vreemde taal, die van rechts naar links wordt geschreven. Daarbij komt nog dat de klinkers (a,e,i,o en u in onze taal) voorgesteld werden door puntjes en streepjes onder, boven of tussen de letters die dus alle medeklinkers zijn. Zo bijvoorbeeld, zou het Nederlandse woord 'kat', indien de a door een streepje werd voorgesteld, aldus geschreven worden: k-t of kt. Als de letter 'e' dan nog werd voorgesteld door twee puntjes dan kan je het woord 'later' schrijven als lt r of l_r..r. In het Hebreeuws worden alle klinkers zo voorgestelld.  In de Nederlanse vertaling van het Nieuwe Testament vind je nog enkele zinnen in het Aramees. Bijvoorbeeld bij Marcus 15:34, waar Jezus aan het kruis zegt: "Eloi, Eloe, lama sabachtani" (misschien is dit een citaat van Psalm 22).Of kijk ook eens in de brief aan de Korintiërs (6:22). Daar lees je: 'Maranatha'. Dit betekent "kom, Heer" of "Onze Heer komt." Het grootste deel van het Nieuwe Testament werd in het Grieks geschreven. Grieks is een zeer ingewikkelde taal, die een grote verscheidenheid aan ideeën kan uitdrukken. Toen het Nieuwe Testament geschreven werd, was het Grieks de meest verspreide taal. Alle schrijvers van het Nieuwe TIestament schreven Koine-Grieks (koinei), wat het alledaagse Grieks was. Dat was het Grieks dat als omgangstaal werd gesproken.  Zoals het Nederlands, wordt het Grieks van links naar rechts geschreven. OVER VERTALING Deze verschillende talen maken het noodzakelijk over een goede vertaling van de Bijbel te beschikken. We moeten er ook eens over nadenken dat we van geen enkele Bijbelse tekst het oorspronkelijke handschrift hebben. De oudste manuscripten dateren uit de tweede eeuwen zijn maar kleine deeltjes van de tekst. Dat is niet genoeg om er een vertaling van te maken, maar toch zijn die kleine deeltjes belangrijk. De oudste volledige manuscripten zijn van de vierde of de vijfde eeuw, driehonderd of meer jaren nadat de oorsponkelijke tekst werd geschreven.  Vertalers studeren voortdurend om tot een beter begrip van het Koine-Grieks te komen. Soms ontdekken archeologen dingen, die hen helpen moeilijke passages te verstaan. Het begrip dat de vertalers van de Bijbelse talen hebben, wordt dus steeds precieser. Maar het verstaan van de oorspronkelijke taal slechts de helft van het werk van de vertaler. Hij moet dan nog de oude boodschap in een hedendaagse taal omzetten en het is belangrijk te weten hoe men de oorspronkelijke gedachte moet weergeven. We moeten er ook van bewust zijn dat onze taal voortdurend verandert. Er komt dus nooit een einde aan het vertalingswerk, omdat de woorden met de jaren van betekenis veranderen of hun betekenis verliezen. Zo bijvoorbeeld betekende het woord 'vreselijk' vroeger "wat moet gevreesd worden of waar men bang voor is." Als je nu zegt dat iets 'vreselijk' mooi is, dan ben je toch nergens bang voor. Omdat woorden dus van betekenis veranderen, moet de vertaler proberen de betekenis van de oorspronkelijke tekst weer te geven in heldere, verstaanbare woorden. IN HET NEDERLANDS  Er is misschien geen land, waar de bijbel zo vaak is vertaald als 'Nederland.' Dit is de inleidende zin van een artikel over het bovengenoemde onderwerp in de Christelijke Encyclopedie, deel I, blz. 649. Jaren voor de Reformatie bestonden er al vertalingen van de Bijbel in het Nederlands. Een Oostvlaamse vertaling van de Bijbel, daterende uit 1360, is bekend; 'helaas ontbreken hierin de Psalmen en het Nieuwe Testament. In het jaar 1477 werd te Delft dit gedeelte van de Bijbel in het Nederlands gedrukt. Volgens het standaardwerk van C.C. de Bruin waren er zo'n dertigtal gedrukte bijbeluitgaven verschenen vóór 1637, toen de Statenbijbel werd uitgegeven. BELANGRIJKE BIJBELDRUKKEN De vertaling door Johannes Pellt van het boek Mattheus werd in 1522 door Doen Pietersoen gedrukt te Amsterdam. Tussen de jaren 1522 en 1545 heeft Jacob van Liesveldt te Antwerpen verscheidenen malen de gehele Bijbel in onze taal laten verschijnen. Met uitzondering van de boeken Handelingen en Openbaring, welke uit de kring van Windesheimer kwamen, stamden de vertalingen hiervan uit de kring van Jan van Ruusbroec. Wij doen er in dit verband goed aan te vermelden dat deze uitgaven-- ze bestonden uit verscheidenen delen-- vertalingen waren van de Latijnse Vulgate en dus geen vertalingen waren uit de grondtalen van de Bijbel: het Hebreeuws, het Aramees en het Grieks. In 1526 publiceerde Van Liesveldt de eerste complete Nederlandse Bijbel sinds het begin van de Reformatie en deze werd tot 1629 herhaaldelijk herdrukt.  Gedurende de werkzame jaren van Jacob van Liesveldt verschenen onder zijn leiding vijf volledige uitgaven van de Bijbel plus zes afzonderlijke exemplaren van het Nieuwe Testament. Nog voordat het jaar 1545 verstreken was, kwam er een einde aan de activiteiten van deze man. Het was allemaal erg triest, maar op 28 november van dat jaar werd hij onthoofd. Dit geschiedde omdat hij in zijn laatste uitgave de kanttekening had geplaatst: "dat de salicheyt de menschen alleen comt door Jesum Christum."  Niettemin presteerde de weduwe Van Liesveldt het in 1560 een bijbeluitgave voor rooms-katholieken te laten verschijnen.  Een belangrijke bijdrage tot de wordingsgeschiedenis van het Nieuwe Testament werd in deze periode door de Nederlander Erasmus geleverd. Hij maakte een 'kritische' studie van de varianten in de grondtekst, die ontstaan waren door het steeds weer overschrijven van de tekst. Dit werk stelde hij te boek en het werd de voorloper van de befaamde uitgave van Nestle/Aland, waarin telkens de varianten, die ontdekt worden in de Griekse handschriften, worden verwerkt. VERTALINGEN Aansluitend op deze periode kwam alom de Deux-Aes Bijbel in gebruik. Deze ietwat vreemde bijnaam ontstond uit de merkwaardige kanttekening bij Nehemia 3:5, waarin de uitdrukking 'deux aes' werd geplaatst. De tekst voor het Oude Testament in deze laatste uitgave was de Lutherse vertaling, maar het Nieuwe Testament was rechtstreeks uit het Grieks vertaald--in principe dus te prefereren boven een vertaling van een reeds bestaande vertaling. Onder protestanten bleef dit de meest gelezen Bijbel tot de Statenbijbel zijn intrede deed.  Reeds in 1574 gingen er stemmenvan protestanse zijde op om te komen tot één enkele - algemeen aanvaarde - vertaling in de plaats van de toen aanwezige chaos van vertalingen. Na uitstel op uitstel werd in het jaar 1618, op de Nationale Synode te Dordrecht,in opdracht van de Staten Generaal, besloten om, uitgaande van de grondteksten, de Bijbel opnieuw officieel te vertalen. Deze Statenvertaling heerste als Bijbel in het Nederlands tot na de Tweede Wereldoorlog.  Wij moeten niet menen dat er in al die jaren geen vertalingen van rooms-katholieke zijde verschenen. Om maar enkele te noemen: de Vorsteman-Bijbel uit Antwerpen, de Leuvense Bijbel en de Keulse Bijbel. De Vulgate vormde uiteraard de basistekst voor het vertalen van deze bijbeluitgaven: immers het Concilie van Trente (1545-1563) had verklaard,dat die de geïnspireerde vertaling voor het christendom was. De Leuvense Bijbel handhaafde zich als de officiële rooms-katholieke bijbelvertaling tot in de 20e eeuw. Om het nu-- wat de rooms-katholieke vertalingen betreft-- af te ronden noemen we nog: de Professoren-Bijbel (1894-1910), de Petrus Canisius-Bijbel (voltooid in 1948 en vertaald uit de grondtekst) de Willibrord-vertaling (gereedgekomen in 1961). HET N.B.G. EN DE K. B .S Overigens werkt de Katholieke Bijbelstichting Sint Willibrord te Boxtel tegenwoordig samen met het Nederlands Bijbelgenootschap, hetgeen in 1972 resulteerde in de uitgave van het Nieuwe Testament onder de titel 'Groot Nieuws Voor U.' In 1926 begon het Nederlands Bijbelgenootschap zich bezig te houden met een nieuwe bijbelvertaling. In 1939 kwam het Nieuwe Testament klaar en in 1951 het Oude. De 'Nieuwe Vertaling' heeft snel een plaats gekregen onder de meest gelezen Nederlandse vertalingen van de Bijbel. Ruim tien jaar later is het Nederlands Bijbelgenootschap ook begonnen met het uitbrengen van het Nieuwe Testament in 'hedendaags Nederlands.' Dit wordt uitgegeven in afzonderlijke deeltjes, waarvan de volgende reeds zijn verschenen: Marcus, Lucas, Johannes, Jacobus, Petrus, Judas en Johannes; deze (als paperbacks) dragen respectievelijk de titels: Macht, Vrij, Licht, Vaart, Een Gevangene schrijft en houvast. PAS OP Een enkel woord over de vertalingen, die gemaakt worden door afzonderliijke personen of groeperingen, is hier wel op zijn plaats. Om er maar een paar te noemen: de Leidse Vertaling (1899-1912) door Hooijkaas, Koster, Kuenen en Oost; de Utrechtse of Verkorte Bijbel (1921-1927) door Obbink en Brouwer; het Nieuwe Testament In De Taal Van Onze Tijd (1965) door Annie de Vries met medewerking van Henk de Vriesen A.P. van Stampvoort en de 'Nieuwewereldvertaling' (1961) door het Wachttorengenootschap. Geen van deze is zonder positieve bedoeling of bijdrage, om tot een beter begrip van Gods Woord te komen. Echter in geval van vertalingen op eigen initiatief ontbreekt de zo broodnodige neutrale controle, waardoor er een  'eigengereide vertaling' tot stand kan komen om privé-geloofsopvattingen te ondersteunen. Het is derhalve raadzaam verscheidene vertalingen naast elkaar te hanteren om een betere kijk te verkrijgen op dergelijke 'vertalingszwakheden.' Er is nu  eenmaal geen vertaling zonder gebreken. Toch is ontegenzeggelijk het taalgebruik in de nieuwere vertalingen meer "up to date", al komt dit het doorgeven van de Bijbelse boodschap niet altijd ten goede. GOD GEEFT ZEKERHEDEN God verzekert ons dat Zijn Woord noch zal vergaan noch ledig zal wederkeren. Daarom weten wij dat God, hoe dan ook, steeds zorgt voor het bewaren van Zijn geinspireerd Woord. Vanzelfsprekend moeten wij van onze kant ervoor zorgen, dat vertalingen van Gods Levend Woord telkens overkomen in een voor elke generatie begrijpelijke taal. Daar geen enkele vertaling geïnspireerd is of heilig, rust op ons bij voorduring de verantwoordelijkheid de Bijbel in gangbare taal te houden. We mogen best de voorkeur geven aan de ene vertaling boven de andere. Het is begrijpelijk, dat oudere mensen een vertaling kiezen in een woordkeus die strookt met hun leeftijd, terwijl de jeugd graag leest uit een Bijbel in een vertaling, die aangepast is aan haar taalgebruik.  Tenslotte is het voornaamste bij dit alles, dat wij geloven in de boodschap van redding in Jezus Christus-- Gods eniggeboren Zoon. Gelukkig glanst dit Evangelie dwars door alle vertalingen heen. Het Oude Testament  Eerst moeten we even nagaan hoe de boeken van de Bijbel gerangschikt zijn, voor we de inhoud van elk boek van dichterbij gaan bekijken. Net zoals een krant teksten bevat van vele verschillende schrijvers, bevat de Bijbel ook werken van vele mensen, die elkaar zelfs niet kenden, mensen die over verschillende dingen op verschillende tijdstippen schreven. Het Oude Testament bevat allerlei soorten geschriften: historische verhalen, prachtige poëzie en lofliederen ter ere van God. Dit feit over het hoofd zien kan misleidend zijn en tot gevolg hebben dat de Bijbel moeilijk verstaanbaar wordt.  De negenendertig boeken van het Oude Testament kunnen onderverdeeld worden in vijf groepen: wet, geschiedenis, poëzie, de grote profeten en de kleine profeten. DE WET De Wet of Tora zoals de joden het noemen, wordt verondersteld door Mozes te zijn geschreven, misschien vijtienhonderd jaar voor de tijd van Jezus. De Wet bestaat uit de eerste vijf boeken van het Oude Testament en wordt dikwijls de Penteteuch genoemd, wat betekent' de vijf boeken' of 'het vijfdelige boek.' De vijf boeken van de Pentateuch zijn: Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium. GENESIS is het eerste boek van de gehele Bijbel. Het vertelt hoe het heelal, de mens en de zonde begon en over Gods voornemen om Zijn schepping te verlossen. In het boek Genesis lezen we over Adam en Eva, over Noach en de zondvloed en hoe God Abraham opriep om Hem op bijzondere wijze te dienen. Het boek Genesis vertelt ons ook over Isaak, Abrahams zoon, en over zijn twaalf zonen, die de stamvaders werden van de twaalf stammen van Israël. Het boek eindigt met het verhaal van de twaalf stammen, die zich in Egypte gaan vestigen. EXODUS betekent 'uittocht, vertrek.' Dit boek vertelt hoe de Israëlieten niet langer meer als gasten welkom waren in Egypte. De Israëlieten werden als slaven in gevangenschap gehouden. Exodus vertelt hoe God Mozes en zijn broer Aaron belastte met de taak het volk van Israël uit Egypte te leiden. Nadat God verscheidene rampen (of plagen) over de Egyptenaren gezonden had, liet hun heerser (de Farao) Israël tenslotte toe Egypte te verlaten. Het boek Exodus vertelt hoe God op wonderlijke wijze de Rode Zee spleet en over Israëls reis naar de berg Sinai waar Mozes de Wet (de Tien geboden) ontving en ook richtlijnen om de Tabernakel te bouwen. LEVITICUS Dit boek ontleent zijn naam aan de stam van Levi, waaruit de priesters van Israël kwamen. Het boek Leviticus bevat richtlijnen voor Israëls priesters in verband met de tabernakel (dit was een draagbaar heiligdom voor de eredienst) en voor het volbrengen van de verscheidene godsdienstige plechtigheden en offers. Dit boek werd ook het 'Handboek van de Priester' genoemd. NUMERI In dit boek gaat het verhaal van Israël verder en wordt er verteld hoe het uitverkoren volk het beloofde land bereikt. Wegens hun gebrek aan geloof moeten de Israëlieten eerst nog veertig jaar ronddolen in de woestijn, vooraleer het beloofde land binnen te mogen. DEUTERONOMIUM Hierin wordt verteld hoe Israel na veertig jaar rondzwerven de Jordaan bereikt en op het punt staat het beloofde land binnen te gaan. God had echter aan Mozes gezegd dat hij het land niet zou binnengaan. Mozes riep vertegenwoordigers van de twaalf stammen samen en overliep met hen de geschiedenis van Israël. Hij herhaalde hun de Wet, voorspelde hun ondergang indien ze van Gods wil zouden 'afwijken en hoe ze zouden gezegend worden indien ze volgens de Wet bleven leven. GESCHIEDENIS De tweede onderverdeling van het Oude Testament bevat twaalf historische boeken. Deze boeken vertellen de geschiedenis van Israël vanaf de verovering van Kanaän tot de tweede gevangenschap in Babylon en Israëls eventuele terugkeer naar het thuisland. JOZUA Dit boek draagt de naam van de leider van Israël, die Mozes opvolgde en Israël aanvoerde om het beloofde land te veroveren. De verscheidene veldslagen van de verovering worden verteld en ook hoe de stammen van Israël zich in het beloofde land vestigden. Het boek eindigt met Jozua's afscheidstoespraak tot de stammen. RICHTEREN Het boek Richteren verhaalt Israëls geschiedenis tijdens de vierhonderd jaren volgend op de verovering, toen Israël geregeerd werd door Richteren (dat waren leiders door wie God sprak en Zijn volk leidde). Onder de belangrijkste Richteren waren er mannen zoals Gideon en Simson en een vrouw die Debora heette. RUTH Dit boek is een liefdesverhaal dat zich afspeelt tijdens de periode van de Richteren. Ruth is de naam van een Moabitische vrouw, die met een Israëliet trouwt. Ruth was de overgrootmoeder van David, de grote koning van Israël. Zij behoorde ook tot het voorgeslacht van Jezus (Mattheus 1:5). HET EERSTE BOEK SAMUEL vertelt hoe Israël van regeringsvorm verandert. De tijd van de Richteren was voorbij. Israël werd een koninkrijk. In dit boek lezen we hoe Samuël, Israels laatste Richter, Saul tot eerste koning van Israël zalft. Het boek eindigt met de dood van Saul. HET TWEEDE BOEK SAMUEL zet het verhaal van Israël, na Sauls dood, verder en vertelt over de regering van David, Israëls grootste koning. HET EERSTE BOEK DER KONINGEN begint met de regering van Salomo, de zoon van David. Dit boek bevat het verhaal van vele koningen van Israël en eindigt met de dood van koning Achab. In '1 Koningen' lezen we ook over de verdeling van Israël in twee rivaliserende koninkrijken: Israël en Juda. Ook over enkele van Israëls eerste profeten, zoals Elia en Micha. HET TWEEDE BOEK DER KONINGEN brengt het verdere verhaal van de twee koninkrijken en handelt over de val van Israël, het noordelijke koninkrijk in 721 v. Chr. Het boek vertelt de geschiedenis van Juda over een periode van 120 jaar, tot wanneer dit rijk in 600 v. Chr. overwonnen wordt door Babylonië, In dit boek lezen we ook over de grote profeet Elisa, de leerling van Elia. HET EERSTE EN HET TWEEDE BOEK DER  KRONIEKEN bevatten hetzelfde verhaal als 2 Samuel en 1 en 2 Koningen. Waar 1 en 2 Koningen echter over beide koninkrijken, het noordelijke en het zuidelijke, handelen, hebben de kronieken het vooral over Juda, het zuidelijke koninkrijk. EZRA Dit Bijbelboek geeft de geschiedenis weer van Gods volk, dat in Babylon gevangen werd gehouden, naar Jeruzalem terugkeert en de stad weer opbouwt na 70 jaar gevangenschap. NEHEMIA Dit boek verhaalt over dezelfde periode als het boek Ezra, maar schenkt meer aandacht aan de heropbouw van de stad Jeruzalem en het herstel van Israëls verering van God. ESTER is het verhaal van een joods meisje, dat tijdens de gevangenschap van het joodse volk koningin werd en er in slaagde haar volk te redden van de vernietiging door slechte mannen. Het boek Ester brengt hulde aan dit meisje. Het jaarlijkse Purimfeest was tot haar eer gesticht. POEZIE De plechtige schoonheid van de vijf poëtische boeken komt tot uiting in gebeden en lofliederen tot de Heer. Deze boeken werden gebruikt tijdens religieuze feesten en plechtigheden. JOB is het verhaal van een man, die veel lijdt en behandelt de vraag waarom mensen lijden. DE PSALMEN zijn een verzamelingvan 150 liederen van gebed en lof tot God. Ze werden door verschillende dichters geschreven, onder andere door David en Salomo. Deze liederen werden geschreven voor het vereren van de Heer, zowel in kleine kring als in het openbaar. Vele Psalmen werden in de Tempel van Jeruzalem gebruikt om God te loven. SPREUKEN Dit boek bevat een reeks wijze gedachten geschreven door Salomo, Davids zoon. Het bevat ook talrijke kernachtige gezegden over praktische dingen zoals zelfbeheersing, luiheid, vrolijkheid, het opvoeden van kinderen en eerbied voor God. PREDIKER Dit boek werd waarschijnlijk geschreven door Salomo, blijkbaar kort voor zijn dood. De schrijver deelt ons mee dat het leven zonder vertrouwen in God geen betekenis of doel heeft. Hij zocht bevrediging in vele dingen, maar kwam telkens tot het besluit dat alleen God ware bevrediging schenkt. Zijn besluit luidt dat iedereen tijdens zijn jeugd aan God moet denken. God vrezen en leven volgens Zijn geboden is alles wat de mens moet doen. HET HOOGLIED is een liefdeslied geschreven door Salomo. In het Hebreeuws heet het 'het lied der liederen,' waarschijnlijk omdat Salomo dit lied verkoos onder de 1.005 liederen die hij schrapt. Sommigen hebben gedacht dat Salomo het schreef ter ere van zijn huwelijk met zijn meest geliefde vrouw. DE PROFETISCHE BOEKEN Het Oude Testament telt zeventien profetische boeken. Vijf van deze boeken werden door de zogenaamde 'grote profeten' geschreven. Het woord 'groot' slaat hier enkel op de lengte van de boeken en betekent niet dat ze belangrijker zijn. De boeken van de grote profeten zijn: Jesaja, Jeremia, de Klaagliederen, Ezechiël en Daniël. De twaalf boeken van de 'kleine' profeten zijn enkel in omvang kleiner. Ze zijn niet minder belangrijk. Het zijn de boeken: Hosea, Joël, Amos, Obadja, Jona, Micha, Nahum, Habakuk, Sefanja, Haggai, Zacharia en Maleachi. JESAJA Deze profeet leefde tijdens de regering van vier verschillende koningen, van omstreeks 740 tot 681 v. Chr. Misschien meer dan enig ander profeet, keek Jesaja uit naar de komst van de Messias en soms wordt hij de 'Messiaanse profeet' genoemd. JEREMIA was Gods profeet toen Jeruzalem door de Chaldeeën veroverd werd, enkele jaren na de tijd van Jesaja. Hij voorspelde de nederlaag en de gevangenneming van Juda. Omdat hij wist dat Jeruzalem niet bestand zou zijn tegen zijn vijanden, zette hij zijn medeburgers aan tot overgave opdat de stad zou gespaard blijven. Daarom werd hem verweten een verrader te zijn. Net zoals Jesaja, profeteerde ook Jeremia dat er een tijd zou komen, waarin God een nieuw verbond met Zijn volk zou sluiten. DE KLAAGLIEDEREN zijn een reeks droevige liederen over de verwoesting van Jeruzalem. Dit boek werd door Jeremia geschreven enige tijd nadat de stad in handen viel van Juda's vijanden. EZECHIEL is de naam van een profeet,die in ballingschap leefde en van omstreeks 595 tot 571 v. Chr. profeteerde. Het boek Ezechiël bevat een oproep van de profeet om God te dienen. Hij voorspelde de terugkeer van Gods volk naar Jeruzalem en de heropbouw van de Tempel. DANIEL was een profeet, die tijdens de ballingschap leefde. Als ambtenaar stond hij in dienst van de Babylonische koning, Nebukadnessar. De eerste helft van het boek Daniël vertelt over het leven van de profeet. De tweede helft van het boek bevat vier visioenen van Daniël, waarin hij Gods uiteindelijke overwinning op de menselijke geschiedenis voorspelt. HOSEA Dit boek werd geschreven door een van de grootste profeten van Gods volk. Zijn eerste taak was zijn volk opnieuw tot God te brengen. Hosea is vooral bekend voor de liefde die hij schonk aan zijn ontrouwe vrouw, die hij na jaren afwezigheid terug naar huis bracht. Er wordt aangetoond dat deze liefde van dezelfde aard is als de liefde, die God aan Zijn eigen trouweloze volk betuigt. JOEL Dit boek werd geschreven om Gods volk tot bekering aan te zetten. De schrijver kijkt uit naar Gods komende oordeel en het uitstorten van Gods Heilige Geest over alle volkeren. AMOS staat bekend als de grote profeet van de gerechtigheid. Eerst valt Amos scherp uit tegen andere volkeren, maar wijst ook op de schijnbare veiligheid waarin Gods eigen volk leefde. De eredienst van de joden was God niet meer welgevallig, omdat ze gerechtigheid en barmhartigheid verwaarloosden. Amos voorspelt het komende oordeel van God en een toekomstige periode van voorspoed voor iedereen. OBADJA is een heel kort boek, dat hoofdzakelijk handelt over de voorspelde vernietiging van het volk van Edom, dat zeer slecht en vijandig tegenover God was. JONA vertelt het welbekende verhaal van de profeet die door een grote vis wordt ingeslikt. Het boek legt de nadruk op Gods liefde voor de niet-joodse volkeren en bevat reeds de gedachte van een Christelijke boodschap, bestemd voor alle mensen. MICHA voorspelt de val van het noordelijk rijk, Israel. Dit boek besteedt echter meer aandacht aan de zondigheid van Juda, het zuidelijk koninkrijk. In dit boek wordt er ook uitgekeken naar de mogelijkheid van een rijk Gods. NAHUM werd geschreven in de stijl van een gedicht, dat de grootheid van God bezingt en de val van Nineve, de hoofdstad van Assyrië, voorspelt. HABAKUK In dit boek stelt de weinig bekende auteur een reeks vragen naar de reden waarom Gods uitverkoren volk zo slecht is geworden. Wanneer hij verneemt dat God Juda zou vernietigen door behulp van de Chaldeeën was Habakuk verontrust omdat  de Chaldeeën nog slechter waren dan de inwoners van Juda. God antwoordde tot Habakuk dat Hij ook de Chaldeeën zou vernietigen. Zijn eigen volk moest leren vertrouwen op God en geloven in God. SEFANJA vestigt de aandacht erop dat er een dag zal komen, waarop God de slechte mensen van alle volkeren - ook van Juda - zal oordelen en straffen. Sefanja kijkt uit naar een tijd, waarin God zich op meer volkomen wijze zal openbaren, de mensen van  alle volkeren tot God zullen gebracht worden en Hem zullen eren. Sefanja voorspelt ook het herstel van Israël. HAGGAI bevat vijf korte boodschappen in verband met de wederopbouw van de Tempel van Jeruzalem (520-516 v. Chr.). ZACHARIA Dit boek werd omstreeks dezelfde tijd als het boek Haggai geschreven. Zacharia vertelt uitvoerig hoe God toestond dat Zijn eigen volk zou lijden wegens hun zondigheid. Hij sprak het volk moed in voor de toekomst. Onder andere voorspelde Zacharia dat Jeruzalem opnieuw een belangrijke stad zou worden, dat God Zijn oordeel zou uitspreken over andere volkeren en tenslotte dat God over de ganse aarde heersen zou. MALEACHI is het laatste boek van het Oude Testament. Het is een scherpe veroordeling van Gods volk, dat maar weinig geestdrift aan de dag legt om de Tempel te herbouwen. Ook het zedelijke en godsdienstige verval wordt op de korrel genomen. Maleachi voorspelde ook een 'Dag des Heren,' die ook de komst van Christus kan zijn. Het Nieuwe Testament    Het Nieuwe Testament omvat zeventwintig boeken. Net zoals het Oude Testament bevat het Nieuwe Testament verschillende soorten geschriften: Evangeliën, geschiedenis, brieven en profetie. DE EVANGELlEN Het woord 'evangelie' komt van het Grieks 'euangelion, , wat 'goed nieuws' betekent. Voor de eerste Christenen handelt het Evangelie over wat God voor de mensen heeft gedaan door Jezus Christus. In zekere zin was Jezus het goede nieuws en de boodschap van Zijn komst was ook het goede nieuws. Na verloop van tijd, nadat de boodschap was opgetekend, werd de geschreven boodschap zelf, 'Evangelie' genoemd. Het Nieuwe Testament bevat vier verschillende boeken die Evangelie worden genoemd. Ze werden geschreven om aan de behoeften van de jonge Gemeente tegemoet te komen. Toen de Apostelen stierven en valse leraren de Gemeente begonnen te ondermijnen, bleek duidelijk dat het geschreven onderricht de Gemeente kon beschermen tegen misleiders. Het geschreven onderricht over Jezus kon dus overgeschreven worden en naar meer plaatsen gestuurd worden; dus een nuttig middel om aan niet-Christenen het goede nieuws mee te delen.  Drie van de vier Evangeliën noemt men 'synoptisch' wat betekent 'gezamelijk beschouwd' omdat ze Jezus vanuit eenzelfde standpunt beschrijven. Deze Evangeliën vertellen ons alle drie een groot deel van wat Jezus gezegd en gedaan heeft en meestal met dezelfde woorden. De drie synoptische Evangeliën zijn deze: Matteus, Marcus en Lucas. MATTEUS schreef vooral voor joodse Christenen en in zijn Evangelie wordt de leer van Jezus, in vijf redevoeringen weergegeven. Dit Evangelie bevat een stamboom van Jezus, die terug gaat tot David en Abraham. MARCUS schreef het kortste van de drie synoptische Evangeliën. Hij vertelt ons het verhaal van Jezus in een bondige, ongekunstelde stijl en legt meer nadruk op de daden dan op de woorden van Jezus. LUCAS zijn Evangelie heeft veel weg van dat van Mattheus, maar vertelt ons ook heel wat dingen die Jezus gedaan en gezegd heeft tijdens Zijn laatste reis naar Jeruzalem. In dit Evangelie krijgen bepaalde vrouwen, zoals Maria, de moeder van Jezus en Elizabeth, de moeder van Johannes de Doper, een meer belangrijke rol toebedeeld. JOHANNES schreef een evengelie dat totaal verschillend is van de drie synoptische. Waarschijnlijk schreef Johannes zijn Evangelie vele jaren nadat de synoptische Evangeliën geschreven werden. De lezers van Johannes waren dus waarschijnlijk vertrouwd met de synoptische Evangeliën. Uit wat Johannes wist over wat Jezus gezegd en gedaan heeft, koos hij zorgvuldig die dingen uit, die niet in de drie andere Evangeliën vermeld staan. Hij legde vooral de nadruk op de woorden van Jezus. GESCHIEDENIS Alhoewel de Evangeliën en de andere geschriften van het Nieuwe Testament stellig voor een deel geschiedenis zijn, is er slechts één boek in het Nieuwe Testament, dat hoofdzakelijk als geschiedschrijving werd bedoeld. HANDELINGEN (of de Handelingen der Apostelen) is het tweede werk dat door Lucas geschreven werd. Het vertelt ons hoe de Gemeente van een kleine alleenstaande groep discipelen in een bovenzaal te Jeruzalem, snel groeide tot in het centrum zelf van het Romeinse Rijk, tot in de stad Rome. Lucas vertelt ons een verhaal van lijden en moed. Het is het verhaal van Gods macht, die de jonge Gemeente in staat stelde haar opdracht te vervullen die erin bestond het goede nieuws aan de gehele wereld te prediken. In het boek Handelingen zijn de hoofdpersonages de Apostelen en hun metgezellen, en dan vooral Petrus (tot hoofdstuk 12) en Paulus (vanaf hoofdstuk 13). De Handelingen maken het ons mogelijk vele van de brieven, die in het Nieuwe Testament voorkomen in hun oorspronkelijk verband te plaatsen. DE BRIEVEN  Het grootste deel van de brieven (ook 'epistels' genoemd) van het Nieuwe Testament werden door de Apostel Paulus geschreven. Paulus schreef dertien brieven, die in drie categorieën kunnen ondergebracht worden. DE EERSTE BRIEVEN Thessalonicenzen, 2 Thessalonicenzen, 1 Korintiërs,  2 Korintiërs, Galaten en Romeinen  In deze brieven weerstaat Paulus mensen, die de betekenis van het nieuwe verbond tussen God en de mens verwringen zullen. DE GEVANGENSCHAPSBRIEVEN Filippenzen, Filemon, Kolossenzen en Efeziërs  Deze brieven worden gevangenschapsbrieven genoemd, omdat Paulus ze alle in de gevangenis, waarschijnlijk in Rome, schijnt geschreven te hebben. Deze brieven werden na de 'eerste brieven' geschreven. DE PASTORALE BRIEVEN  1 Timoteus, 2 Timoteus en Titus  De laatste brieven van Paulus worden Pastorale brieven genoemd omdat ze vooral problemen behandelen in verband het 'hoeden van de kudde' en met het voorzien in de noden van de Gemeente.  Behalve de dertien brieven van Paulus, bevat het Nieuwe Testament acht andere brieven van de hand van verschillende auteurs. Gewoonlijk noemt men deze brieven de algemene brieven. Het zijn:  Hebreën, Jakobus, 1 Petrus, 2 Petrus, 1 Johannes, 2 Johannes, 3 Johannes en Judas  Hier volgt een kort overzicht van de inhoud van alle brieven, in de volgorde waarin ze in het Nieuwe Testament opgenomen zijn (behalve voor de brief van Judas). ROMEINEN Deze brief schreef Paulus aan Christenen, die hij nooit ontmoet had. Hij behandelt vele problemen, die oprezen om het nieuwe verbond tussen de mensen en God te begrijpen. In menig opzicht is deze brief een inleiding tot de volledige denkwereld van Paulus. 1 & 2 KORINTIERS (De eerste en tweede brief aan de Korintiërs). Deze brieven geven een antwoord op vragen, gesteld door Christenen uit Corinthe. Paulus schrijft over het huwelijk, het avondmaal, de geestelijke gaven en de opstanding. GALATEN Deze brief schreef Paulus voor Christenen in Galatië, die het gevaar liepen Christus te verliezen en opnieuw onder de Wet van Mozes te gaan leven. EFEZIERS Deze brief was gericht totChristenen in Efeze, maar was waarschijnlijk ook bedoeld om rondgestuurd te worden naar andere Gemeenten. In Efeziërs legt Paulus uit dat God een einde Heeft gemaakt aan het onderscheid tussen joden en heidenen. Hij legt de nadruk op de eenheid van de Gemeente en op haar taak in de wereld van nu. FILIPPENZEN Paulus schreef deze brief om Christenen van Filippi te danken voor de hulp die ze hem gezonden hadden. De nadruk wordt hier ook gelegd op het voorrecht te mogen lijden omwille van de Christelijke leer. De brief bevat ook een waarschuwing tegen dwaalleraars. KOLOSSENZEN benadrukt wat Christus gedaan heeft en ook dat Christenen geen andere machten hoeven te vrezen of andere ingebeelde goden moeten vereren. Deze brief was gericht aan Christenen te Colosse. 1 & 2 TESSALONISSENZEN (De eerste en tweede brief aan de Thessalonicenzen) Deze brieven werden geschreven aan Christenen van de stad Thessalonica. Onder andere was het Paulus' bedoeling misverstanden omtrent de terugkeer van Jezus recht te zetten. 1 & 2 TIMOTEUS (De eerste en tweede brief aan Timoteus) Paulus richtte deze brieven tot Timoteus, zijn jonge medewerker en broeder in Christus. Paulus schreef deze brieven tegen het einde van zijn leven. Ze bevatten talrijke persoonlijke boodschappen, maar ook beschouwingen over de organisatie en de werking van de Gemeente. TITUS  was een andere Christelijke broeder, aan wie Paulus tijdens de laaste jaren van zijn leven schreef. Deze brief handelt ook over het leven van de Gemeente en over het persoonlijk gedrag van de Christen. FILEMON is de naam van de meester van een weggelopen slaaf. Paulus had de slaaf ontmoet en bekeerd en stuurde hem terug naar zijn meester met deze brief. Paulus vraagt Filemon zijn slaaf als een Christelijke broeder te ontvangen. HEBREEN heeft veel weg van een preek. De onbekende schrijver van deze tekst richt zich tot Christenen die het gevaar lopen zo ongeinteresseerd te worden in hun geloof dat ze ervan vervreemden. Hij moedigt hen aan hun geloof en hun inzet te vernieuwen. Sommigen hebben gemeend dat Apollos de auteur is en velen geloven dat het Paulus is. JAKOBUS Deze korte brief van slechts vijf hoofdstukken klinkt nogal als een preek. De schrijver (misschien een broer van Jezus) onderstreept het belang de bekoring te weerstaan, de noodzaak het geloof te uiten in daden en waarschuwt tegen de zonden van de tong en het discrimineren van de armen. 1 PETRUS (De eerste brief van Petrus) werd geschreven aan Christenen, die in een wereld leefden die alsmaar vijandiger werd. Petrus zei tot deze Christenen op Jezus te blijven hopen wegens Zijn opstanding. Het laatste hoofdstuk roept de oudsten op de Gemeente door hun voorbeeld en met nederigheid te leiden.   2 PETRUS en JUDAS lijken nogal op elkaar. Beide teksten handelen over dwaalleraren in de Gemeente. De hoofdgedachte van deze brieven is standvastig te blijven en zich niet te laten misleiden door een niet-Christelijke leer. 1, 2 & 3 JOHANNES (de eerste, tweede en derde brief van Johannes) behoren tot de meest interessante en inspirerende teksten van het Nieuwe Testament. Ze werden geschreven door dezelfde persoon, die ook het Evangelie volgens Johannes en de Openbaring schreef. In deze brieven wordt sterk de nadruk gelegd op de liefde, maar ze bevatten ook een hevige aanval tegen dwaalleraars. Johannes schrijft ronduit dat wie beweert 'God te kennen' maar zijn naaste niet liefheeft, een leugenaar is. Hij zegt dat ons leven het bewijs moeten zijn van ons geloof in God. PROFETIE Het Nieuwe Testament bevat slechts één profetisch boek. DE OPENBARING  verschilt helemaal van de andere geschriften van het Nieuwe Testament. Het wemelt van vreemde symbolen en beeldspraak. Delen van de boeken van Daniël en Ezechiël uit het Oude Testament vertonen er gelijkenis mee. Dit Bijbelboek werd geschreven voor Gemeenten die zwaar vervolgd werden. De schrijver verzekerde zijn lezer ervan dat God als overwinnaar zou treden uit de strijd, die toen aan de gang was, welke ook de schijnbare gang van zaken was. De Openbaring moedigt de Christenen aan de hoop niet te verliezen en rustig de uiteindelijke overwinning van Christus af te wachten.

 

READ THE BOOK - THE BIBLE CHANGE YOUR LIFE

       

Heer, wees mijn Gids

INFO: DE WEG - DE WAARHEID - HET LEVEN - FILM

Remember all victims of violence worldwide   

GEBED  LEEFREGEL  BELIJDENIS  

DE WEG | DE WAARHEID | HET LEVEN | FILM | AUDIO

CREATOR

HOLYHOME.NL USE NO COOKIES - REPORT DEAD LINKS